Παραδεχομαι οτι εξαφανιστηκα για αρκετο καιρο απο τον κοσμο των blogs...Οι λογοι ηταν αρκετοι.Ο σημαντικοτερος ηταν "τεχνικος". Στην Θεσσαλονικη ουσιαστικα δεν ειχα Ιντερνετ ετσι υπηρχε σημαντικο προβλημα. Επισης το "Κοκτειλ ονειρων" ειχε τη συνηθεια να ανανεωνεται το βραδυ γυρω στις 12.Την ωρα που οι ανθρωποι ονειρευονται(οι περισσοτεροι διοτι καποιοι σαν εμας ονειρευονται συνεχεια)Ολο το καλοκαιρι αυτην την ωρα ή πετουσα σκουπιδια ή σερβιριζα νερο η μαζευα τα αδεια ποτηρια με κοκτέιλ που αφηναν οι πελατες του μαγαζια.Ετσι με κοκτέιλ ασχολουμουν αρκετα οχι ομως και με ονειρα.Κοκτείλ ειχαμε απο ονειρα στερεψαμε.Οπως εχει πει και ο Αλ Μπαντυ "ξυπνουσα το πρωι και σκεφτομουν οτι η ωραιότερη στιγμη της μερας θα ειναι το βραδυ οταν θα πεσω να κοιμηθω"...
Περα ομως απο αυτους τους λογους υπηρξε και αλλος. Η ζωη μου καποια χρονικη περιοδο αλλαξε σημαντικα(θετικα) με αποτελεσμα να θελησω λιγο να κανω ενα διαλλειμμα απο τα ονειρα και να το ριξω στα κοκτέιλ. Αυτη η περιοδος διηρκησε για ενα μηνα και μετα ακολουθησε η "χαρα και εργασια". Σε εκεινη την φαση ξεφυγα λιγο απο τον τροπο ζωης που ειχα πιο πριν αλλα συντομα και παλι καταλαβα οτι ηταν απλα ενα διαλλειμα και οχι μια αλλαγη. Ισως συνεχιστει τον οκτωβριο αυτο το διαλλειμα ισως οχι...
Τωρα ξαναβρεθηκα στην καβαλα και ηρθαν καπως ετσι τα πραγματα ετσι ωστε τα ονειρα αρχισαν να αναμειγνυονται ξανα, εστω και για λιγο, μεχρι τελικα να καταληξω παλι την λεκανη να βγαζω τα ξερατα μου μιας και αυτο κοκτειλ ηταν μια αποτυχια. Δεν πειραζει ισως καποια στιγμη οι αναλογιες να ειναι σωστες...
Μεχρι τοτε θα συνεχισω να ονειρευομαι(εστω και με καποια "διαλλειματακια") οτι καποια στιγμη θα σταματησω να ονειρευομαι και θα αρχισω να ζω τα ονειρα μου...
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009
"Ορατοτης Μηδεν"...
Δεν ξερω ρε γαμωτο...Εδω και αρκετο καιρο νιωθω αορατος.Αορατος για τους γνωστους και ανυπαρκτος για τους "δικους" μου ανθρωπους. Παρατηρω γενικοτερα μια αδιαφορια προς το προσωπο μου.Οχι αποφυγη ή αποστροφη. Σε καμμια περιπτωση. Αδιαφορια.
Οσον αφορα τα κοντινα ατομα... Νοιωθω οτι οι σχεσεις μου μαζι τους γινονται ολοενα και πιο τυπικες. Οτι δηλαδη δεν νοιωθουν οτι θελουν να με δουν ουτε εχουν ιδιαιτερη καψα να μαθουν τι κανω. Πως νοιωθω. Οτι και να μην συναντηθω μαζι τους δεν τρεχει τιποτα. Το τηλεφωνο μου χτυπαει σπανιοτατα. Ακομα και στη γιορτη μου τα ελαχιστα μηνυματα που πηρα περιειχαν τα εντελως τυπικα μεσα. Παρ'οτι προσπαθω να κρατησω μια αληθινη σχεση μαζι τους(προσπαθεια μεχρι ενος σημειου, ποτε δεν ηθελα να ειμαι πιεστικος) παρατηρω οτι τελικα δεν υπαρχει κανενα αληθινο δεσιμο. Οτι απλα ειμαστε κοντα λογω συνθηκων και οχι λογω συναισθηματων ή χημειας. Και μαλιστα παρατηρω οτι ακομα και στις πιο "δυνατες σχεσεις" που ειχα με καποια ατομα, τωρα εχουμε χαθει. Οχι δεν μαλωσα ουτε παρεξηγηθηκα με κανεναν. Απλα ξαφνικα αρχισα να βλεπω αδιαφορια. Προσπαθησα να το αποτρεψω χωρις κανενα αποτελεσμα. Με το ζορι ουτως ή αλλως δεν γινεται τιποτα.Παλιοτερα ενοιωθα δεμενος με περισσοτερα ατομα τωρα με το ζορι θα ελεγα με ενα...
Και στον ερωτα? Πραγματικα δεν πιστευω οτι εχει νοιωσει ποτε κανενα κοριτσι κατι δυνατο για μενα. Μπορει καποιες να ειπαν μεγαλα λογια πανω στον ενθουσιασμο των στιγμων αλλα μετα με τη μετεπειτα συμπεριφορα τους οι ιδιες τα διεψευσαν. Δεν ξερω αν σαν "γκομενος" εχω μετρησει για καποια κοριτσια αλλα σαν προσωπικοτητα νομιζω καθολου. Ισως μονο για στιγμες.Στον ερωτικο τομεα δεν βλεπω να εχω κερδισει πραγματικα καποια κοπελα. Νοιωθω οτι εχω υπαρξει τελειως αναλωσιμος στις κοπελες που εχω γνωρισει και οτι ενταξει δεν σημαινα και κατι το ιδιαιτερο για αυτες.Πηγα, εμεινα για λιγο και εφυγα...
Ακομα και στα νεα ατομα που γνωριζω παρατηρω μια πληρη αδιαφορια. Περαν του τυπικου της γνωριμιας και των κλασικων("σπουδαζεις?","τι σχολη είσαι" κ.τ.λ.) εχει πολυ καιρο να γινει καποια εστω και λιγο πιο βαθια συζυτηση. Παλιοτερα νομιζω έιχε συμβεί καποιες φορες...
Το συμπερασμα που βγαζω είναι οτι εχω αποτυχει σχεδον πληρως στις ανθρωπινες σχεσεις. Ειτε σε φιλικο είτε σε ερωτικο επιπεδο. Δεν μου φαινεται να εχω καταφερει να κερδισω ουτε αισθηματα ουτε εκτιμηση. Ισως μονο απο ενα ατομο...
Σιγουρα κανω κατι λαθος αλλα πραγματικα δεν μπορω να εντοπισω τι, αν και εχω προσπαθησει παρα πολυ.
Το περιεργο ειναι οτι ολα τα παραπανω δεν τα γραφω πανω στην πικρα που ακολουθει ενα ασχημο γεγονος.Το αντιθετο. Βγηκα το βραδυ και περασα μια χαρα. Δηλαδη αυτα που καταγραφω δεν θα τα ελεγα αισθηματα αλλα απλες και ορθολογικες παρατηρησεις.Πιστεψτε με ολες οι παραπανω παρατηρησεις εχουν γινει κατω απο τη πιο ψυχραιμη ματια που θα μπορουσα να εχω. Μια απλη καταγραφη γεγονοτων. Και ομως αυτη τη στιγμη νοιωθω νορμαλ.Λες και το εχω συνηθισει. Λες και το εχω αποδεχθει. Παλιοτερα αυτες οι παρατηρησεις μου σακατευαν την ψυχολογια. Τωρα οχι. Δεν ειναι οτι εχω αποδεχθει τη μοιρα μου ουτε οτι δεν θα προσπαθω παντα να αλλαξουν τα πραγματα. Αλλα εχω αποδεχθει το παρελθον μου. Και το παρελθον δεν αλλαζει.Οσο για το μελλον? Ελπιζω να αλλαξω τα πραγματα και οχι τα πραγματα να αλλαξουν εμενα...
Οσον αφορα τα κοντινα ατομα... Νοιωθω οτι οι σχεσεις μου μαζι τους γινονται ολοενα και πιο τυπικες. Οτι δηλαδη δεν νοιωθουν οτι θελουν να με δουν ουτε εχουν ιδιαιτερη καψα να μαθουν τι κανω. Πως νοιωθω. Οτι και να μην συναντηθω μαζι τους δεν τρεχει τιποτα. Το τηλεφωνο μου χτυπαει σπανιοτατα. Ακομα και στη γιορτη μου τα ελαχιστα μηνυματα που πηρα περιειχαν τα εντελως τυπικα μεσα. Παρ'οτι προσπαθω να κρατησω μια αληθινη σχεση μαζι τους(προσπαθεια μεχρι ενος σημειου, ποτε δεν ηθελα να ειμαι πιεστικος) παρατηρω οτι τελικα δεν υπαρχει κανενα αληθινο δεσιμο. Οτι απλα ειμαστε κοντα λογω συνθηκων και οχι λογω συναισθηματων ή χημειας. Και μαλιστα παρατηρω οτι ακομα και στις πιο "δυνατες σχεσεις" που ειχα με καποια ατομα, τωρα εχουμε χαθει. Οχι δεν μαλωσα ουτε παρεξηγηθηκα με κανεναν. Απλα ξαφνικα αρχισα να βλεπω αδιαφορια. Προσπαθησα να το αποτρεψω χωρις κανενα αποτελεσμα. Με το ζορι ουτως ή αλλως δεν γινεται τιποτα.Παλιοτερα ενοιωθα δεμενος με περισσοτερα ατομα τωρα με το ζορι θα ελεγα με ενα...
Και στον ερωτα? Πραγματικα δεν πιστευω οτι εχει νοιωσει ποτε κανενα κοριτσι κατι δυνατο για μενα. Μπορει καποιες να ειπαν μεγαλα λογια πανω στον ενθουσιασμο των στιγμων αλλα μετα με τη μετεπειτα συμπεριφορα τους οι ιδιες τα διεψευσαν. Δεν ξερω αν σαν "γκομενος" εχω μετρησει για καποια κοριτσια αλλα σαν προσωπικοτητα νομιζω καθολου. Ισως μονο για στιγμες.Στον ερωτικο τομεα δεν βλεπω να εχω κερδισει πραγματικα καποια κοπελα. Νοιωθω οτι εχω υπαρξει τελειως αναλωσιμος στις κοπελες που εχω γνωρισει και οτι ενταξει δεν σημαινα και κατι το ιδιαιτερο για αυτες.Πηγα, εμεινα για λιγο και εφυγα...
Ακομα και στα νεα ατομα που γνωριζω παρατηρω μια πληρη αδιαφορια. Περαν του τυπικου της γνωριμιας και των κλασικων("σπουδαζεις?","τι σχολη είσαι" κ.τ.λ.) εχει πολυ καιρο να γινει καποια εστω και λιγο πιο βαθια συζυτηση. Παλιοτερα νομιζω έιχε συμβεί καποιες φορες...
Το συμπερασμα που βγαζω είναι οτι εχω αποτυχει σχεδον πληρως στις ανθρωπινες σχεσεις. Ειτε σε φιλικο είτε σε ερωτικο επιπεδο. Δεν μου φαινεται να εχω καταφερει να κερδισω ουτε αισθηματα ουτε εκτιμηση. Ισως μονο απο ενα ατομο...
Σιγουρα κανω κατι λαθος αλλα πραγματικα δεν μπορω να εντοπισω τι, αν και εχω προσπαθησει παρα πολυ.
Το περιεργο ειναι οτι ολα τα παραπανω δεν τα γραφω πανω στην πικρα που ακολουθει ενα ασχημο γεγονος.Το αντιθετο. Βγηκα το βραδυ και περασα μια χαρα. Δηλαδη αυτα που καταγραφω δεν θα τα ελεγα αισθηματα αλλα απλες και ορθολογικες παρατηρησεις.Πιστεψτε με ολες οι παραπανω παρατηρησεις εχουν γινει κατω απο τη πιο ψυχραιμη ματια που θα μπορουσα να εχω. Μια απλη καταγραφη γεγονοτων. Και ομως αυτη τη στιγμη νοιωθω νορμαλ.Λες και το εχω συνηθισει. Λες και το εχω αποδεχθει. Παλιοτερα αυτες οι παρατηρησεις μου σακατευαν την ψυχολογια. Τωρα οχι. Δεν ειναι οτι εχω αποδεχθει τη μοιρα μου ουτε οτι δεν θα προσπαθω παντα να αλλαξουν τα πραγματα. Αλλα εχω αποδεχθει το παρελθον μου. Και το παρελθον δεν αλλαζει.Οσο για το μελλον? Ελπιζω να αλλαξω τα πραγματα και οχι τα πραγματα να αλλαξουν εμενα...
Τετάρτη 29 Απριλίου 2009
"Μπαμπα τι ειναι το εθνος???"
Μπαμπας (ενω παρακολουθουσε τον καιρο με την Πετρουλα): Εεε...ειναι ενα συνολο ανθρωπων που μιλανε την ιδια γλωσσα εχουν την ιδια θρησκεια
Παιδι: Και γιατι γινονται πολεμοι αναμεσα στα εθνη?
Μπαμπας:Εεε...Τι αλλο να κανουν τα εθνη μεταξυ τους? Ασε με τωρα γιατι βλεπω ειδησεις
Εθνος.Μεγαλη κουβεντα.Για πολλους η μεγαλυτερη.Τοσο μεγαλη που ειναι ικανοι να σκοτωσουν για αυτο. Να σκοτωσουν για να υπερασπιστων την τιμη των ομοθρησκων και ομογλωσσων τους.Γιατι? Γιατι μας εχουν μαθει οτι πρεπει παντα να αγαπαμε την πατριδα μας διοτι μας αγαπαει και αυτη.Γιατι πρεπει να την προστατευουμε επειδη μας προστατευει και αυτη.Διοτι ενας ομοεθνης μάς μας νοιαζεται ποιο πολυ απο καποιον αλλο. Γιατι πρεπει να προωθουμε τα συμφεροντα της οπως προωθει και αυτη τα δικα μας.
Δεν ξερω, εμενα η παραπανω παραγραφος μου μοιαζει σαν ενα πολυ ωραιο παραμυθακι για το παιδι της 1ης παραγραφου. Μηπως ομως και ολη αυτη η εννοια του εθνους ειναι και αυτη ενα παραμυθακι για μεγαλους?
Ας τα παρουμε τα πραγματα απο την αρχη. Η εννοια του εθνους ξεκινησε γυρω στον 15ο αιωνα που η φεουδαρχια ειχε αρχισει να ψοφαει στην Δυτικη ευρωπη.Ποιο πριν δεν υοηρχαν εθνικες ιδεες.Ακομα και οι αρχαιοι Ελληνες μονο στους τυπους θεωρουσαν οτι ειναι εθνος.Γιατι στην ουσια αλληλοσφαγιαζονταν καθε χρονο(στην κυριολεξια). Ο καθενας κοιταζε το συμφερον του ή εστω η καθε μικρη πληθυσμιακη ομαδα(που ειχαν κοινα συμφεροντα).Παρ'ολα αυτα με την πτωση των φεουδαρχων αναπτυχθηκε η εννοια του εθνους και κυριως στη Γαλλια.Ουσιαστικες αλλαγες? Καμμια. Η εξαθλιωση για τον γαλλικο λαο συνεχιζοταν επι 2 αιωνες μεχρι που τελικα ξεσπασε μια απο τις μεγαλυτερες επαναστασεις ολων των εποχων.
Ας παμε και στην Ελλαδα.Γιατι εγινε η επανασταση του 1821? Λογω το οτι τα πολιτικα αφεντικα ηταν οι Τουρκοι? Οχι. Εγινε επειδη οι συνθηκες ζωης ηταν αθλιες για τους κατοικους της Στερεας Ελλαδας και της Πελοπονησσου(οπου επαναστατησε πολυ μεγαλυτερος αριθμος ελληνων) σε αντιθεση με τους ελληνες (και τους Βαλκανιους γενικοτερα) που ζουσαν στην Μακεδονια οι οποιοι ειχαν καλυτερες συνθηκες ζωης.Οσο γαι τη Μικρα Ασια οι Ελληνες περνουσαν καλυτερα απο τους Τουρκους.Αρα ηταν κοινωνικοι οι λογοι που ξεκινησε η επανασταση και οχι φυλετικοι ή εθνικοι.
Αλλα δυστυχως παρατηρουμε συνεχως διαφορους λαους να σφαζονται μονο και μονο επειδη ειναι διαφορετικης εθνικοτητας. Γιατι? Τα εθνη η αφορμη. Τα συμφεροντα των ομοεθνων τους ειναι η αιτια...
Συμπερασματα? Δυστυχως η εννοια τους Εθνους χρησιμοποιειται κυριως για να υπνωτιζει τους λαους και να δημιουργει απο αντιπαθειες μεχρι σφαγες. Ειναι οπως και η πυρηνικη ενεργεια. Αν χρησιμοποιηθει σωστα λυνει το ενεργειακο προβλημα της Γης. Μεχρι τωρα εχει χρησιμοποιηθει κυριως για να λυσει το πληθυσμιακο...
Δεν ειμαι αντιθετος στην εννοια του Εθνους. Δεν με χαλαει να ανηκω σε μια πληθυσμιακη ομαδα με κοινη γλωσσα, θρησκεια και πολιτισμο. Αλλα δεν μπορω να δεχτω την πολεμικη χρηση της εννοιας του εθνους η οποια μαζι με την πολιτικη χρηση της θρησκειας ειναι δυο απο τις μεγαλυτερες ασθενειες της ανθρωποτητας. Δεν μπορω να δεχτω να παω να σκοτωσω καποιον αγνωστο γιατι αλληλοσφαχτηκαν οι προπαπουδες μας.Δεν τον ξερω δεν μου εχει κανει κακο. Οι ομοεθνεις μου(αστυνομικοι που πουλανε ναρκωτικα, γιατροι με φακελακια, παιδεραστες παππαδες και τοσοι αλλοι) με απειλουν πολυ περισσοτερο.
Ειμαι περηφανος που ειμαι Ελληνας γιατι ναι η γλωσσα μας ειναι μια επιστημη απο μονη της.Ειμαι περηφανος που ειμαι Ελληνας για τη φετα και τον μουσακα.Ειμαι περηφανος που ειμαι ελληνας για την ρεμπετικη μουσικη. Ντρεπομαι που ειμαι ελληνας για τον Μεγα Αλεξανδρο. Ντρεπομαι που ειμαι Ελληνας για τους 1000αδες εμφυλιους που εχουμε κανει. Ντρεπομαι για οσο αιμα εχει χυθει εξαιτιας για τις Μεγαλες ιδεες(οχι πως οι αλλοι λαοι ειναι καλυτεροι)
Το εθνος για μενα θα επρεπε να η αρχη της δημιουργιας μιας φιλανθρωπης και αξιοκρατικης κοινωνιας.Τα εθνη πρεπει να διαχωριζονται μονο με τον πολιτισμο τους(χωρις φυσικα να φτανουν σε ρατσιστικα επιπεδα) και οχι με τα οπλα και τις σφαγες...
Για αυτο ναι ας αγαπαμε τον πολιτισμο μας αλλα τουλαχιστον να σεβομαστε και τον πολιτισμο των αλλων λαων.
Και αντι για πολεμο ας κανουμε αυτο
Τσιπουρο vs Βοτκα 1-0. Στην υγεια μας!
Παιδι: Και γιατι γινονται πολεμοι αναμεσα στα εθνη?
Μπαμπας:Εεε...Τι αλλο να κανουν τα εθνη μεταξυ τους? Ασε με τωρα γιατι βλεπω ειδησεις
Εθνος.Μεγαλη κουβεντα.Για πολλους η μεγαλυτερη.Τοσο μεγαλη που ειναι ικανοι να σκοτωσουν για αυτο. Να σκοτωσουν για να υπερασπιστων την τιμη των ομοθρησκων και ομογλωσσων τους.Γιατι? Γιατι μας εχουν μαθει οτι πρεπει παντα να αγαπαμε την πατριδα μας διοτι μας αγαπαει και αυτη.Γιατι πρεπει να την προστατευουμε επειδη μας προστατευει και αυτη.Διοτι ενας ομοεθνης μάς μας νοιαζεται ποιο πολυ απο καποιον αλλο. Γιατι πρεπει να προωθουμε τα συμφεροντα της οπως προωθει και αυτη τα δικα μας.
Δεν ξερω, εμενα η παραπανω παραγραφος μου μοιαζει σαν ενα πολυ ωραιο παραμυθακι για το παιδι της 1ης παραγραφου. Μηπως ομως και ολη αυτη η εννοια του εθνους ειναι και αυτη ενα παραμυθακι για μεγαλους?
Ας τα παρουμε τα πραγματα απο την αρχη. Η εννοια του εθνους ξεκινησε γυρω στον 15ο αιωνα που η φεουδαρχια ειχε αρχισει να ψοφαει στην Δυτικη ευρωπη.Ποιο πριν δεν υοηρχαν εθνικες ιδεες.Ακομα και οι αρχαιοι Ελληνες μονο στους τυπους θεωρουσαν οτι ειναι εθνος.Γιατι στην ουσια αλληλοσφαγιαζονταν καθε χρονο(στην κυριολεξια). Ο καθενας κοιταζε το συμφερον του ή εστω η καθε μικρη πληθυσμιακη ομαδα(που ειχαν κοινα συμφεροντα).Παρ'ολα αυτα με την πτωση των φεουδαρχων αναπτυχθηκε η εννοια του εθνους και κυριως στη Γαλλια.Ουσιαστικες αλλαγες? Καμμια. Η εξαθλιωση για τον γαλλικο λαο συνεχιζοταν επι 2 αιωνες μεχρι που τελικα ξεσπασε μια απο τις μεγαλυτερες επαναστασεις ολων των εποχων.
Ας παμε και στην Ελλαδα.Γιατι εγινε η επανασταση του 1821? Λογω το οτι τα πολιτικα αφεντικα ηταν οι Τουρκοι? Οχι. Εγινε επειδη οι συνθηκες ζωης ηταν αθλιες για τους κατοικους της Στερεας Ελλαδας και της Πελοπονησσου(οπου επαναστατησε πολυ μεγαλυτερος αριθμος ελληνων) σε αντιθεση με τους ελληνες (και τους Βαλκανιους γενικοτερα) που ζουσαν στην Μακεδονια οι οποιοι ειχαν καλυτερες συνθηκες ζωης.Οσο γαι τη Μικρα Ασια οι Ελληνες περνουσαν καλυτερα απο τους Τουρκους.Αρα ηταν κοινωνικοι οι λογοι που ξεκινησε η επανασταση και οχι φυλετικοι ή εθνικοι.
Αλλα δυστυχως παρατηρουμε συνεχως διαφορους λαους να σφαζονται μονο και μονο επειδη ειναι διαφορετικης εθνικοτητας. Γιατι? Τα εθνη η αφορμη. Τα συμφεροντα των ομοεθνων τους ειναι η αιτια...
Συμπερασματα? Δυστυχως η εννοια τους Εθνους χρησιμοποιειται κυριως για να υπνωτιζει τους λαους και να δημιουργει απο αντιπαθειες μεχρι σφαγες. Ειναι οπως και η πυρηνικη ενεργεια. Αν χρησιμοποιηθει σωστα λυνει το ενεργειακο προβλημα της Γης. Μεχρι τωρα εχει χρησιμοποιηθει κυριως για να λυσει το πληθυσμιακο...
Δεν ειμαι αντιθετος στην εννοια του Εθνους. Δεν με χαλαει να ανηκω σε μια πληθυσμιακη ομαδα με κοινη γλωσσα, θρησκεια και πολιτισμο. Αλλα δεν μπορω να δεχτω την πολεμικη χρηση της εννοιας του εθνους η οποια μαζι με την πολιτικη χρηση της θρησκειας ειναι δυο απο τις μεγαλυτερες ασθενειες της ανθρωποτητας. Δεν μπορω να δεχτω να παω να σκοτωσω καποιον αγνωστο γιατι αλληλοσφαχτηκαν οι προπαπουδες μας.Δεν τον ξερω δεν μου εχει κανει κακο. Οι ομοεθνεις μου(αστυνομικοι που πουλανε ναρκωτικα, γιατροι με φακελακια, παιδεραστες παππαδες και τοσοι αλλοι) με απειλουν πολυ περισσοτερο.
Ειμαι περηφανος που ειμαι Ελληνας γιατι ναι η γλωσσα μας ειναι μια επιστημη απο μονη της.Ειμαι περηφανος που ειμαι Ελληνας για τη φετα και τον μουσακα.Ειμαι περηφανος που ειμαι ελληνας για την ρεμπετικη μουσικη. Ντρεπομαι που ειμαι ελληνας για τον Μεγα Αλεξανδρο. Ντρεπομαι που ειμαι Ελληνας για τους 1000αδες εμφυλιους που εχουμε κανει. Ντρεπομαι για οσο αιμα εχει χυθει εξαιτιας για τις Μεγαλες ιδεες(οχι πως οι αλλοι λαοι ειναι καλυτεροι)
Το εθνος για μενα θα επρεπε να η αρχη της δημιουργιας μιας φιλανθρωπης και αξιοκρατικης κοινωνιας.Τα εθνη πρεπει να διαχωριζονται μονο με τον πολιτισμο τους(χωρις φυσικα να φτανουν σε ρατσιστικα επιπεδα) και οχι με τα οπλα και τις σφαγες...
Για αυτο ναι ας αγαπαμε τον πολιτισμο μας αλλα τουλαχιστον να σεβομαστε και τον πολιτισμο των αλλων λαων.
Και αντι για πολεμο ας κανουμε αυτο
Τσιπουρο vs Βοτκα 1-0. Στην υγεια μας!
Τετάρτη 22 Απριλίου 2009
"Searching my way to Perplexion"
Σαββατο 11 Απριλιου 2009
Μυλος, Θεσσαλονικη
Δεν το εχω συνειδητοποιησει ακομα.Ενα ονειρο μου γινεται πραγματικοτητα. Ειμαι στο Μυλο και ετοιμαζομαι να μπω στην αποθηκη οπου συντομα θα εμφανιστουν οι ΟΡΕΤΗ επι σκηνης! Μπαινω μεσα στην αποθηκη οπου με ευχαριστη εκπληξη διαπιστωνω οτι οι υπαλληλοι του μαγαζιου δεν εχουν καμμια σχεση με τους μπραβους του Principal. Ευγενικοτατοι και ηρεμοι. Ο χωρος σχεδον τιγκαρισμενος με ηλικιες 15-55. Δεκαδες παρεες που φωναζουν εν χορω το ονομα των Σουηδων.
Αντιλαμβανομαι οτι ειμαι απο τους ελαχιστους θεατες που πηγαν μονοι στη συναυλια. Αλλα δεν με πειραζει. Το αντιθετο. Τους Οpeth τους γνωρισα, τους καταλαβα, και τους αγαπησα οταν τους ακουγα ολομοναχος στο σπιτι. Τους αγαπησα επειδη εκεινες τις στιγμες ηταν πραγματικα η καλυτερη παρεα. Και ο Akerfeldt ο καλυτερος μου φιλος. Ετσι ειναι οι Opeth. Σου κανουν καλη παρεα και σε στηριζουν μονο οταν εισαι μονος.Και κυριως οταν νοιωθεις μονος.Διοτι μονο τοτε δεν εχεις αναγκη μονο την μουσικη τους, αλλα ολοκληρη την υποσταση τους. Ετσι για μενα αυτο το γεγονος ηταν κατι παραπανω απο μια συναυλια. Ηταν σαν να βρεθηκα με τον καλυτερο μου φιλα μετα απο χρονια που επικοινωνουσαμε μονο εξ'αποστασεως.Αλλοι φιλοι περρισευανε εκεινη τη στιγμη.Ισως και να χαλουσανε την μαγεια της συναντησης...
Περιμενα γυρω στη μιαμιση ωρα στη δευτερη σειρα τερμα μπροστα.Μονο με βια δυστυχως μπορουσα να παω στην πρωτη κατι που φυσικα δεν ηθελα.Και στις 9.30 μ.μ. σβηνουν τα φωτα. Ουρλιαχτα που ματαια προσπαθουν να φτασουν την φωνη του Akerfeldt ακουγονται.
HEIR APPARENT: Απο τον τελευταιο τους δισκο Watershed. Συναυλιακο κομματι οτι πρεπει για να μας φτιαξει τη διαθεση.Η καλη μερα απο το πρωι φαινεται
GHOST OF PERDITION: Οι αναμνησεις ειναι φαντασματα του μυαλου μας και της καρδιας μας.Αλλες φορες μας τρομαζουν και μας πικραινουν, αλλες μας γλυφουν τις πληγες.Ενα μικρο δειγμα απο το μνημειο της παγκοσμιας μουσικης "Ghost Reveries" του 2005.
GODHEAD'S LAMENT: Αξιζει να πας μεχρι την ακρη του κοσμου για να βρεις την λυτρωση σου?Αν η λυτρωση αυτη ειναι μια χαμενη αγαπη ναι.Δεν περιμενα να το παιξουν αυτο το κομματι διοτι ειναι παλιο και απο τα λιγοτερο γνωστα τους.Επισης ειναι και απο τα αγαπημενα μου.Still life 1999. Ενας δισκος που αλλαξε τη ζωη του Akerfeldt και αποδεικνυει οτι η αγαπη ειναι το τελειο αλλοθι για οτιδηποτε. Ακομα και για ενα μακελειο.
Ο Akerfeldt εχει κεφια και μας διειγηται μια παλια ιστορια του ."Ειχα ερθει θεσσαλονικη με την κοπελα μου και ηταν πανεμορφα.Ειναι πολυ ερωτικη πολη.(παυση)Αλλα με παρατησε η καριολα." Γελια απο ολο το κοινο.Ο αυτοσαρκασμος ειναι σπουδαιο προσον...
THE LEPPER AFFINITY: Τραγουδαρα.Απλα αυτο.Απο το Βlackwater Park.Τα λογια για αυτον τον δισκο ειναι περιττα.Τα ουρλιαχτα στην εισαγωγη του δισκου λιγα για να δειξουν την καλλιτεχνικη του αξια
CREDENCE: Παλιο κομματι.Αληθινη εκπληξη.Απο ολες τις μπαλαντες διαλεξαν αυτο.Για μενα απο τις πιο χαλαρες στιγμες της βραδιας
HESSIAN PEEL:Απο τον τελευταιο δισκο.Εκπλητικο(α) αντιφατικο κομματι.Η θλιψη και η οργη ειναι πιο κοντα απο οτι η αγαπη και το μισος.
Ολοι φωναζουν "BLEAK".Το πιο δημοφιλες τραγουδι τους. Παζουν την εισαγωγη, μας ταξιδευουν σε ενα αραβικο παραμυθι και ξαφνικα σταματανε. Απλα μας καναν το χατηρι για 1,5 λεπτο...
CLOSURE: Περιμενεις να ακουσεις μια πανεμορφη μπαλαντα. Και ακους το ιδιο τραγουδι ηλεκτρισμενο. Δεν ξερω για τους αλλους αλλα εγω χαθηκα στο διαστημα εκεινη την ωρα.Δυστυχως το μοναδικο απο τον αγαπημενο δισκο της καρδιας μου των Οpeth το Damnation του 2003
ΤΗΕ NIGHT AND THE SIlENT WATER: Η δευτερη πιο χλιαρη στιγμη της βραδυας. Εκπληξη και αυτο. Πιστευω οτι εχουν βγαλει πολυ ομορφοτερες μπαλαντες...
Εισαγωγη απο το Μaster's Apprentice.Τα ιδια με το Bleak. Οκ αλλο αστειο δεν σηκωνουμε..
ΤΗΕ LOTUS EATER: Και αυτο απο τον τελευταιο δισκο.Το καλυτερο τραγουδι του. Οταν εισαι θλιμμενος χαιρεσαι πολυ ευκολα. Υπερβολικα ισως ευκολα..
DELIVERANCE: απο τον ομωνυμο δισκο του 2002. Αληθινο οργιο.Ουτως ή αλλως το τραγουδι μιλα για το σοδομισμο. Ωραιο κλεισιμο για τη συναυλια. Αλλα οχι για τη βραδυα...
Φευγοντας απο τον Μυλο νοιωθω οτι κατι λειπει. Κατι ακομα μενει. Και βλεπω διαφημιστικα που λενε οτι θα ακολουθησει παρτυ σε γνωστο ροκ μαγαζι της πολης.
Κυριακη 12 Απριλιου 00.20
Φτανω στο μαγαζι. Με μια μπυρα και πολλα τσιγαρα περιμενω. Μια ωρα περιπου μετα φτανουν οι ΟΡΕΤΗ στο μαγαζι.Παω στην τραπεζι τους.Πιανω κουβεντα στον Ακερφελντ.Μια πολυ ομορφη φιλικη συζυτηση ξεκινα μαζι του.Τσουγκριζουμε τις μπυρες μας και τους αποχαιρετω λεγοντας τους να γραφουν πιο ευκολα τραγουδια γιατι καθε φορα που παω να παιξω το Bleak μου ερχεται να κοψω τα χερια μου απο τους αγκωνες...
Υ.Γ. Συγνωμη για την απουσια μου απο τα μπλογκ σας αλλα ειχα ξεμεινει απο Ιντερνετ εδω και 2-3 βδομαδες...
Μυλος, Θεσσαλονικη
Δεν το εχω συνειδητοποιησει ακομα.Ενα ονειρο μου γινεται πραγματικοτητα. Ειμαι στο Μυλο και ετοιμαζομαι να μπω στην αποθηκη οπου συντομα θα εμφανιστουν οι ΟΡΕΤΗ επι σκηνης! Μπαινω μεσα στην αποθηκη οπου με ευχαριστη εκπληξη διαπιστωνω οτι οι υπαλληλοι του μαγαζιου δεν εχουν καμμια σχεση με τους μπραβους του Principal. Ευγενικοτατοι και ηρεμοι. Ο χωρος σχεδον τιγκαρισμενος με ηλικιες 15-55. Δεκαδες παρεες που φωναζουν εν χορω το ονομα των Σουηδων.
Αντιλαμβανομαι οτι ειμαι απο τους ελαχιστους θεατες που πηγαν μονοι στη συναυλια. Αλλα δεν με πειραζει. Το αντιθετο. Τους Οpeth τους γνωρισα, τους καταλαβα, και τους αγαπησα οταν τους ακουγα ολομοναχος στο σπιτι. Τους αγαπησα επειδη εκεινες τις στιγμες ηταν πραγματικα η καλυτερη παρεα. Και ο Akerfeldt ο καλυτερος μου φιλος. Ετσι ειναι οι Opeth. Σου κανουν καλη παρεα και σε στηριζουν μονο οταν εισαι μονος.Και κυριως οταν νοιωθεις μονος.Διοτι μονο τοτε δεν εχεις αναγκη μονο την μουσικη τους, αλλα ολοκληρη την υποσταση τους. Ετσι για μενα αυτο το γεγονος ηταν κατι παραπανω απο μια συναυλια. Ηταν σαν να βρεθηκα με τον καλυτερο μου φιλα μετα απο χρονια που επικοινωνουσαμε μονο εξ'αποστασεως.Αλλοι φιλοι περρισευανε εκεινη τη στιγμη.Ισως και να χαλουσανε την μαγεια της συναντησης...
Περιμενα γυρω στη μιαμιση ωρα στη δευτερη σειρα τερμα μπροστα.Μονο με βια δυστυχως μπορουσα να παω στην πρωτη κατι που φυσικα δεν ηθελα.Και στις 9.30 μ.μ. σβηνουν τα φωτα. Ουρλιαχτα που ματαια προσπαθουν να φτασουν την φωνη του Akerfeldt ακουγονται.
HEIR APPARENT: Απο τον τελευταιο τους δισκο Watershed. Συναυλιακο κομματι οτι πρεπει για να μας φτιαξει τη διαθεση.Η καλη μερα απο το πρωι φαινεται
GHOST OF PERDITION: Οι αναμνησεις ειναι φαντασματα του μυαλου μας και της καρδιας μας.Αλλες φορες μας τρομαζουν και μας πικραινουν, αλλες μας γλυφουν τις πληγες.Ενα μικρο δειγμα απο το μνημειο της παγκοσμιας μουσικης "Ghost Reveries" του 2005.
GODHEAD'S LAMENT: Αξιζει να πας μεχρι την ακρη του κοσμου για να βρεις την λυτρωση σου?Αν η λυτρωση αυτη ειναι μια χαμενη αγαπη ναι.Δεν περιμενα να το παιξουν αυτο το κομματι διοτι ειναι παλιο και απο τα λιγοτερο γνωστα τους.Επισης ειναι και απο τα αγαπημενα μου.Still life 1999. Ενας δισκος που αλλαξε τη ζωη του Akerfeldt και αποδεικνυει οτι η αγαπη ειναι το τελειο αλλοθι για οτιδηποτε. Ακομα και για ενα μακελειο.
Ο Akerfeldt εχει κεφια και μας διειγηται μια παλια ιστορια του ."Ειχα ερθει θεσσαλονικη με την κοπελα μου και ηταν πανεμορφα.Ειναι πολυ ερωτικη πολη.(παυση)Αλλα με παρατησε η καριολα." Γελια απο ολο το κοινο.Ο αυτοσαρκασμος ειναι σπουδαιο προσον...
THE LEPPER AFFINITY: Τραγουδαρα.Απλα αυτο.Απο το Βlackwater Park.Τα λογια για αυτον τον δισκο ειναι περιττα.Τα ουρλιαχτα στην εισαγωγη του δισκου λιγα για να δειξουν την καλλιτεχνικη του αξια
CREDENCE: Παλιο κομματι.Αληθινη εκπληξη.Απο ολες τις μπαλαντες διαλεξαν αυτο.Για μενα απο τις πιο χαλαρες στιγμες της βραδιας
HESSIAN PEEL:Απο τον τελευταιο δισκο.Εκπλητικο(α) αντιφατικο κομματι.Η θλιψη και η οργη ειναι πιο κοντα απο οτι η αγαπη και το μισος.
Ολοι φωναζουν "BLEAK".Το πιο δημοφιλες τραγουδι τους. Παζουν την εισαγωγη, μας ταξιδευουν σε ενα αραβικο παραμυθι και ξαφνικα σταματανε. Απλα μας καναν το χατηρι για 1,5 λεπτο...
CLOSURE: Περιμενεις να ακουσεις μια πανεμορφη μπαλαντα. Και ακους το ιδιο τραγουδι ηλεκτρισμενο. Δεν ξερω για τους αλλους αλλα εγω χαθηκα στο διαστημα εκεινη την ωρα.Δυστυχως το μοναδικο απο τον αγαπημενο δισκο της καρδιας μου των Οpeth το Damnation του 2003
ΤΗΕ NIGHT AND THE SIlENT WATER: Η δευτερη πιο χλιαρη στιγμη της βραδυας. Εκπληξη και αυτο. Πιστευω οτι εχουν βγαλει πολυ ομορφοτερες μπαλαντες...
Εισαγωγη απο το Μaster's Apprentice.Τα ιδια με το Bleak. Οκ αλλο αστειο δεν σηκωνουμε..
ΤΗΕ LOTUS EATER: Και αυτο απο τον τελευταιο δισκο.Το καλυτερο τραγουδι του. Οταν εισαι θλιμμενος χαιρεσαι πολυ ευκολα. Υπερβολικα ισως ευκολα..
DELIVERANCE: απο τον ομωνυμο δισκο του 2002. Αληθινο οργιο.Ουτως ή αλλως το τραγουδι μιλα για το σοδομισμο. Ωραιο κλεισιμο για τη συναυλια. Αλλα οχι για τη βραδυα...
Φευγοντας απο τον Μυλο νοιωθω οτι κατι λειπει. Κατι ακομα μενει. Και βλεπω διαφημιστικα που λενε οτι θα ακολουθησει παρτυ σε γνωστο ροκ μαγαζι της πολης.
Κυριακη 12 Απριλιου 00.20
Φτανω στο μαγαζι. Με μια μπυρα και πολλα τσιγαρα περιμενω. Μια ωρα περιπου μετα φτανουν οι ΟΡΕΤΗ στο μαγαζι.Παω στην τραπεζι τους.Πιανω κουβεντα στον Ακερφελντ.Μια πολυ ομορφη φιλικη συζυτηση ξεκινα μαζι του.Τσουγκριζουμε τις μπυρες μας και τους αποχαιρετω λεγοντας τους να γραφουν πιο ευκολα τραγουδια γιατι καθε φορα που παω να παιξω το Bleak μου ερχεται να κοψω τα χερια μου απο τους αγκωνες...
Υ.Γ. Συγνωμη για την απουσια μου απο τα μπλογκ σας αλλα ειχα ξεμεινει απο Ιντερνετ εδω και 2-3 βδομαδες...
Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009
Slipknot-Snuff
Bury all your secrets in my skin
Come away with innocence
And leave me with my sins
The air around me still feels like a cage
And love is just a camouflage
For what resembles rage again
So if you love me let me go
And run away before I know
My heart is just too dark to care
I cant destroy what isn't there
Deliver me into my fate
If I'm alone I cannot hate
I don't deserve to have you
My smile was taken long ago
If I can change I hope I never know
I still press your letters to my lips
And cherish them in parts of me that savor every kiss
I couldn't face a life without your light
But all of that was ripped apart...
When you refused to fight
So save your breath I will not hear
I think I made it very clear
You couldn't hate enough to love
Is that supposed to be enough?
I only wish you weren't my friend
Then I could hurt you in the end
I never claimed to be a Saint
My own was banished long ago
It took the death of hope to let you go
So break yourself against my stones
And spit your pity in my soul
You never needed any help
You sold me out to save yourself
And I wont listen to your shame
You ran away you're all the same
Angels lie to keep control
My love was punished long ago
If you still care, don't ever let me know
If you still care, don't ever let me know...
Βασικα πιστευω οτι προκειται για ενα εκπληκτικο τραγουδι απο που και αν το πιασεις.Ερμηνεια, Στιχοι, Μουσικη...Αλλα θα μεινω στο στιχο "you couldn't hate enough, to love".Φανταζομαι εννοει οτι η αγαπη και το μισος ειναι δυο εντονα αισθηματα, και οτι αν αγαπας πολυ ταυτοχρονα μπορει και να μισεις πολυ(οχι απαραιτητα το ιδιο ατομο)...Δεν ξερω αλλα μαλλον δεν συμφωνω απολυτα με αυτο.Δηλαδη δεν πιστευω οτι οσο εχω αγαπησει καποια ατομα τοσο εχω μισησει αλλα.Ισως να κανω και λαθος...
http://www.youtube.com/watch?v=3dTo48hSLsw
Προτεινω τον καθενα να το ακουσει διοτι πιστευω οτι μπορει να τον συγκινησει ανεξαρτητα απο το τι ειδος μουσικης ακουει
Κυριακή 8 Μαρτίου 2009
4 τα ξημερωματα...
Σε ενα μικρο κλαμπακι κοντα στο Λευκο Πυργο
Στην τουαλετα.Αυτος πλενει τα χερια του.Εκεινη φτιαχνει τα μαλλια της με πολυ προσοχη και επιμονη.Πανεμορφη.Αγνωστοι μεταξυ τους.Τα ματια τους συναντιουνται στον καθρεφτη.
Αυτος:"Προεξεχει μια τριχα..."
Εκεινη χαμογελώντας:"Ε και τι να κανω?"
Αυτος:"Τιποτα...Δεν χρειαζεται"
Μια ωρα αργοτερα.Ο καθενας απο τους δυο καθεται με την παρεα του.Βλεμματα αναμεσα τους πανε και ερχονται.Αυτος και οι φιλοι του φευγουν.Την πλησιαζει.Την ακουμπαει απαλα στον ωμο.Τον κοιταει εχοντας στα ματια μια απορια ισως και αμηχανια.Της χαϊδευει τα μαλλια αργα...
Αυτος:"Τωρα ειναι τελεια..."
Εκεινη τον κοιταει αμιλητη
Αυτος:"Για την τριχα που προεξειχε λεω..."(αρκετα αμηχανα)
Εκεινη χαμογελαει."Ευχαριστω".Και του ανταποδιδει καπως αμηχανα το χαδι στον ωμο με ενα απαλο χαδι στο μπρατσο...
Αυτος:"Η ατελεια κανει την γοητεια.Ακομα και μια τριχα που προεξεχει.καληνυχτα..."
Εκεινη χαμογελωντας αμηχανα "Καληνυχτα..."
Εφυγε χωρις να σκεφτεται οτι δεν εκανε ο ιδιος καποια κινηση παραπανω.Απλα ενοιωθε ομορφα καθως θυμοταν το χαμογελο της και το χαδι της...
Στην τουαλετα.Αυτος πλενει τα χερια του.Εκεινη φτιαχνει τα μαλλια της με πολυ προσοχη και επιμονη.Πανεμορφη.Αγνωστοι μεταξυ τους.Τα ματια τους συναντιουνται στον καθρεφτη.
Αυτος:"Προεξεχει μια τριχα..."
Εκεινη χαμογελώντας:"Ε και τι να κανω?"
Αυτος:"Τιποτα...Δεν χρειαζεται"
Μια ωρα αργοτερα.Ο καθενας απο τους δυο καθεται με την παρεα του.Βλεμματα αναμεσα τους πανε και ερχονται.Αυτος και οι φιλοι του φευγουν.Την πλησιαζει.Την ακουμπαει απαλα στον ωμο.Τον κοιταει εχοντας στα ματια μια απορια ισως και αμηχανια.Της χαϊδευει τα μαλλια αργα...
Αυτος:"Τωρα ειναι τελεια..."
Εκεινη τον κοιταει αμιλητη
Αυτος:"Για την τριχα που προεξειχε λεω..."(αρκετα αμηχανα)
Εκεινη χαμογελαει."Ευχαριστω".Και του ανταποδιδει καπως αμηχανα το χαδι στον ωμο με ενα απαλο χαδι στο μπρατσο...
Αυτος:"Η ατελεια κανει την γοητεια.Ακομα και μια τριχα που προεξεχει.καληνυχτα..."
Εκεινη χαμογελωντας αμηχανα "Καληνυχτα..."
Εφυγε χωρις να σκεφτεται οτι δεν εκανε ο ιδιος καποια κινηση παραπανω.Απλα ενοιωθε ομορφα καθως θυμοταν το χαμογελο της και το χαδι της...
Μα εγω τα βρισκω φυσιολογικα...
Μια και με προσκαλεσε η Aman-ουλα αποφασισω να ανταποκριθω.Ιδου 10 σοβαροι λογοι για να με σιχαθειτε να με αντιπαθησετε και να με θαψετε.Εχουμε και λεμε:
1)Βαζω τα χρηματα παντα στην αριστερη τσεπη.Δεν εχει να κανει ουτε με τις πολιτικες ουτε θρησκευτικες μου πεποιθησεις...
2)Κανω μπανιο και λουζομαι μετα απο κανενα 20λεπτο.Το κληρονομισα απο την μανα μου
3)Στο σπιτι μου ολα ειναι ακαταστατα εκτος απο το ψυγειο, τον εξοπλισμο της κιθαρας(ενισχυτες κ.τ.λ.),τα μπουκαλια και τα cds.Ετσι δειχνω τι εκτιμαω πραγματικα στη ζωη.Φαγητο, Ποτα και Μουσικη :-)
4)Παρ'οτι μου αρεσει πολυ η λεγομενη "απαλη" και "ευδιαθετη" μουσικη το πρωι παντα ξυπναω με μπαντες του στυλ Slipknot, Hatebreed, Death, Septic Flesh, Himsa, Lamb of God και αλλα παρομοια "ευγενικα ακουσματα". Μαλλον το κανω για να αντιμετωπισω τη μερα οσο μαλακισμενη και σπαστικια και αν εξελιχθει.
5)Ειμαι σκραπας στις μαθηματικες θεωριες και στα μαθηματικα προβληματα αλλλα ειμαι ασσος στις μαθηματικες πραξεις.Στο λυκειο ημουν κατι σαν το "κομπιουτερακι" της ταξης οταν ειχαμε διαγωνισμα
6)Φοβαμαι οτιδηποτε υπερφυσικο
7)Παρ'οτι οπως εχετε μαλλον καταλαβει ακουω κυριως μεταλ το στυλ μου δεν θα το ελεγες μεταλ με τιποτα.Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι μπορειτε να με περνατε για οπαδο του σκυλαδικου!Η κοπελα στην 5μερη που μου το'πε ακομα αγνοειται απο τους δικους της...
8)Παρ'οτι σπουδαζω ηλεκτρολογια εχω να αλλαξω μια χαλασμενη λαμπα δυο βδομαδες...
9)Παρ'οτι ειμαι ανθρωπος που υπολογιζει καθε κινηση πριν την κανει τελικα για να την κανω αυτην πρεπει να ακουστει μια φωνη μεσα μου που να λεει "δεν γαμεται οτι ειναι να γινει ας γινει" ...
10)Μου αρεσουν ταινιες του στυλ "μαθηματα αμερικανικης ιστοριας" αλλα λατρευω και τις ταινιες του Βεγγου.ΠΡΑΚΤΩΡ ΘΟΥ-ΒΟΥ 000 ολα τα λεφτα!!!!!
Και ετσι μετα απο αυτον τον καταλογο ο οποιος ανετα θα αλλαζε ανετα σε 10 λεπτα προσκαλω την αγαπημενη Νεράιδα της βροχης και τον φιλο Wolfheart.Αν και ο 2ος σιγα μην δεχτει...
1)Βαζω τα χρηματα παντα στην αριστερη τσεπη.Δεν εχει να κανει ουτε με τις πολιτικες ουτε θρησκευτικες μου πεποιθησεις...
2)Κανω μπανιο και λουζομαι μετα απο κανενα 20λεπτο.Το κληρονομισα απο την μανα μου
3)Στο σπιτι μου ολα ειναι ακαταστατα εκτος απο το ψυγειο, τον εξοπλισμο της κιθαρας(ενισχυτες κ.τ.λ.),τα μπουκαλια και τα cds.Ετσι δειχνω τι εκτιμαω πραγματικα στη ζωη.Φαγητο, Ποτα και Μουσικη :-)
4)Παρ'οτι μου αρεσει πολυ η λεγομενη "απαλη" και "ευδιαθετη" μουσικη το πρωι παντα ξυπναω με μπαντες του στυλ Slipknot, Hatebreed, Death, Septic Flesh, Himsa, Lamb of God και αλλα παρομοια "ευγενικα ακουσματα". Μαλλον το κανω για να αντιμετωπισω τη μερα οσο μαλακισμενη και σπαστικια και αν εξελιχθει.
5)Ειμαι σκραπας στις μαθηματικες θεωριες και στα μαθηματικα προβληματα αλλλα ειμαι ασσος στις μαθηματικες πραξεις.Στο λυκειο ημουν κατι σαν το "κομπιουτερακι" της ταξης οταν ειχαμε διαγωνισμα
6)Φοβαμαι οτιδηποτε υπερφυσικο
7)Παρ'οτι οπως εχετε μαλλον καταλαβει ακουω κυριως μεταλ το στυλ μου δεν θα το ελεγες μεταλ με τιποτα.Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι μπορειτε να με περνατε για οπαδο του σκυλαδικου!Η κοπελα στην 5μερη που μου το'πε ακομα αγνοειται απο τους δικους της...
8)Παρ'οτι σπουδαζω ηλεκτρολογια εχω να αλλαξω μια χαλασμενη λαμπα δυο βδομαδες...
9)Παρ'οτι ειμαι ανθρωπος που υπολογιζει καθε κινηση πριν την κανει τελικα για να την κανω αυτην πρεπει να ακουστει μια φωνη μεσα μου που να λεει "δεν γαμεται οτι ειναι να γινει ας γινει" ...
10)Μου αρεσουν ταινιες του στυλ "μαθηματα αμερικανικης ιστοριας" αλλα λατρευω και τις ταινιες του Βεγγου.ΠΡΑΚΤΩΡ ΘΟΥ-ΒΟΥ 000 ολα τα λεφτα!!!!!
Και ετσι μετα απο αυτον τον καταλογο ο οποιος ανετα θα αλλαζε ανετα σε 10 λεπτα προσκαλω την αγαπημενη Νεράιδα της βροχης και τον φιλο Wolfheart.Αν και ο 2ος σιγα μην δεχτει...
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009
Καμενη γη...
Καηκαν ολα...Τα βαλα μπουρλοτο σε λεω!
Το καψα το γαμημενο το παρελθον...
Άι σιχτιρ απο εκει περα...
Τοσο καιρο ελεγα ο μαλακας θα προχωρησω μπροστα...
Και τι καταφερνα???
Να παθαινω οτι παθαινει οποιοσδηποτε προχωραει μπροστα κοιτωντας ταυτοχρονα πισω...
Στουκαρει σε οποια κολωνα βρεθει μπροστα του...
Και σκονταφτει σε οποια λακουβα βρεθει στο δρομο του...
Δεν εκανα τιποτα απιστευτο...
Απλα εριξα πολυ βενζινη στο παρελθον μου με τη μια...
Ή θα επαιρνε μπροστα και επιτελους θα γινοταν παρον και μελλον...
Ή θα επαιρνε φωτια και θα καιγοταν οπως καιγοντουσαν οι αναμνησεις μου καθε φορα που...
Τελικα εγινε το δευτερο...
Αλλα δεν με χαλαει...
Διοτι το πιο φαρμακερο δηλητηριο σε ενα αγευστο παρον...
Ειναι το ομορφο παρελθον...
Που σου θυμιζει πως καταντησες...
Αλλα τωρα κοιταω πισω και το μονο που βλεπω ειναι σταχτες και αποκαϊδια...
Μπροστα ειναι ενα χωραφι που εχει ετοιμαστει για το σπορο...
Μπορει να πιασει μπορει και να καει και αυτο...
Ετσι απλα περιμενω να φυτρωσει κατι...
Και αν δεν φυτρωσει?
Στα αρχιδια μου...
Ουτως ή αλλως δεν εχει φυτρωσει τιποτα μεχρι τωρα...
Ξερω οτι παρελαβα αγονη γη...
Τοσο αγονη οσο και ενας βραχος...
Και ομως τα πιο σπανια λουλουδια φυτρωνουν στις βραχοκορφες των Ανδεων...
Αν ειναι να φυτρωσει κατι το μονο λιπασμα που χρειαζεται ειναι η υπομονη και η αξιοπρεπεια...
Αυτα πιστευω τα εχω...
Απο εκει και περα...
Ας αποφασισει η φυση για μενα...
Το καψα το γαμημενο το παρελθον...
Άι σιχτιρ απο εκει περα...
Τοσο καιρο ελεγα ο μαλακας θα προχωρησω μπροστα...
Και τι καταφερνα???
Να παθαινω οτι παθαινει οποιοσδηποτε προχωραει μπροστα κοιτωντας ταυτοχρονα πισω...
Στουκαρει σε οποια κολωνα βρεθει μπροστα του...
Και σκονταφτει σε οποια λακουβα βρεθει στο δρομο του...
Δεν εκανα τιποτα απιστευτο...
Απλα εριξα πολυ βενζινη στο παρελθον μου με τη μια...
Ή θα επαιρνε μπροστα και επιτελους θα γινοταν παρον και μελλον...
Ή θα επαιρνε φωτια και θα καιγοταν οπως καιγοντουσαν οι αναμνησεις μου καθε φορα που...
Τελικα εγινε το δευτερο...
Αλλα δεν με χαλαει...
Διοτι το πιο φαρμακερο δηλητηριο σε ενα αγευστο παρον...
Ειναι το ομορφο παρελθον...
Που σου θυμιζει πως καταντησες...
Αλλα τωρα κοιταω πισω και το μονο που βλεπω ειναι σταχτες και αποκαϊδια...
Μπροστα ειναι ενα χωραφι που εχει ετοιμαστει για το σπορο...
Μπορει να πιασει μπορει και να καει και αυτο...
Ετσι απλα περιμενω να φυτρωσει κατι...
Και αν δεν φυτρωσει?
Στα αρχιδια μου...
Ουτως ή αλλως δεν εχει φυτρωσει τιποτα μεχρι τωρα...
Ξερω οτι παρελαβα αγονη γη...
Τοσο αγονη οσο και ενας βραχος...
Και ομως τα πιο σπανια λουλουδια φυτρωνουν στις βραχοκορφες των Ανδεων...
Αν ειναι να φυτρωσει κατι το μονο λιπασμα που χρειαζεται ειναι η υπομονη και η αξιοπρεπεια...
Αυτα πιστευω τα εχω...
Απο εκει και περα...
Ας αποφασισει η φυση για μενα...
Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009
Dreams and Reality
Μουσικη(ας πουμε...):Jerronymo
Στιχοι:Jerronymo
I am living between
My reality and dreams
I still hope within
But my sanity screams
Tell me why I have to choose
And advise me which path to follow
Dreams and feelings to lose
Or being forever hollow
Fate, is this your story for me?
You haven’t told me yet
Is this the pain of me?
I have all my life felt
My dreams never get real
My reality full of stress
Sorrow and anger all I feel
My life a routine in a mess
Between reality and dreams
It’s not as easy as it seems
Hiding behind a black curtain
My happiness is a future uncertain
In your reality I cannot live in
Like a dark place it seems
But sometimes I managed to get in
And I passed for the love’s realms
Dreams what is your use?
An antidote in sorrow?
Helping my pain to reduce?
Or a poison every night I borrow?
I tried to find the middle path
But in a blind I stopped
Now the past is the only fact
To see if I managed to be loved
Memories of happiness
Moments of truth?
Nights of emptiness
Fragments of youth?
Between reality and dreams
It’s not as easy as it seems
Hiding behind a black curtain
My happiness is a future uncertain
Asking the reason of living
Searching for the power to keep on
Get sick with my self’s creeping
Must find the will to live on
Dreaming to resist in reality
Start learning from the past
Found a way to stop next fatality
Heart, this chance was not your last
I look inside my soul
And seeing its strength
No reason to end it all
Still restless my will’s for life hand
Hiding behind a black curtain
My happiness is a future uncertain
But I burn it and see the flame
That enforces me to win in my life’s game
Dreams remind me my heart
Reality strengthen my head
Dreams keep me until now real
Reality, it’s time my dreams to feel…
Y.Γ.1:Οι πιο εντονες στροφες ειναι το ρεφραιν(λεμε τωρα...)
Υ.Γ.2:Για οσους διαβασαν την προηγουμενη αναρτηση να ξερουν οτι το περασα τελικα το μαθημα!Αλλα κοπηκα σε αυτο που εδινα την μεθεπομενη της σφαγης...
Στιχοι:Jerronymo
I am living between
My reality and dreams
I still hope within
But my sanity screams
Tell me why I have to choose
And advise me which path to follow
Dreams and feelings to lose
Or being forever hollow
Fate, is this your story for me?
You haven’t told me yet
Is this the pain of me?
I have all my life felt
My dreams never get real
My reality full of stress
Sorrow and anger all I feel
My life a routine in a mess
Between reality and dreams
It’s not as easy as it seems
Hiding behind a black curtain
My happiness is a future uncertain
In your reality I cannot live in
Like a dark place it seems
But sometimes I managed to get in
And I passed for the love’s realms
Dreams what is your use?
An antidote in sorrow?
Helping my pain to reduce?
Or a poison every night I borrow?
I tried to find the middle path
But in a blind I stopped
Now the past is the only fact
To see if I managed to be loved
Memories of happiness
Moments of truth?
Nights of emptiness
Fragments of youth?
Between reality and dreams
It’s not as easy as it seems
Hiding behind a black curtain
My happiness is a future uncertain
Asking the reason of living
Searching for the power to keep on
Get sick with my self’s creeping
Must find the will to live on
Dreaming to resist in reality
Start learning from the past
Found a way to stop next fatality
Heart, this chance was not your last
I look inside my soul
And seeing its strength
No reason to end it all
Still restless my will’s for life hand
Hiding behind a black curtain
My happiness is a future uncertain
But I burn it and see the flame
That enforces me to win in my life’s game
Dreams remind me my heart
Reality strengthen my head
Dreams keep me until now real
Reality, it’s time my dreams to feel…
Y.Γ.1:Οι πιο εντονες στροφες ειναι το ρεφραιν(λεμε τωρα...)
Υ.Γ.2:Για οσους διαβασαν την προηγουμενη αναρτηση να ξερουν οτι το περασα τελικα το μαθημα!Αλλα κοπηκα σε αυτο που εδινα την μεθεπομενη της σφαγης...
Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009
Στην μνημη των "Ηλεκτρικων Μετρησεων"...
Εξεταστικη Περιοδος. Ηλεκτρολογια Καβαλας. Δευτερα 2 φεβρουαριου. Πρωτο μαθημα.
Ανελεητη σφαγη. Κανεις δεν επεζησε...
Ετσι αποφασισαμε το βραδυ ολοι μαζι να βρεθουμε για να πενθησουμε παρεα για την σφαγη μας.Το μνημοσυνο ξεκινησε στις 21.30...
Ξεκιναμε με σφηνακια αυθεντικης ρωσικης βοτκας.Ολοι μαζι.Μετα ο καθενας διαφορετικο ποτο.Το ουισκι επικρατησε.Για soundtrack ειχαμε Μακροπουλο Live(ναι ακουω και τετοια αν πιω πολυ!).Τα αιματα αναβουν.Το ουισκι τελειωνει.Ωρα για κρασι.Ε τι τζαμπα καναμε χημεια ενα εξαμηνο?Το μοιρολοι συνεχιζεται με τσιφτετελια, ζεμπεκιες και καρατε!
Σε καποια φαση περναει μια αγγελικα πλασμενη κοπελα απο το δρομο και ο πιο συνεσταλμενος και πιο ντροπαλος της παρεας φωναζει "ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ".Αυτη απανταει "δεν γαμ... ρε μαλακα!".Ο φιλος και συναδελφος μενει απορρημενος και λεει "Μα καλα δεν την ειπα κατι κακο...Τι ηθελε να την πω? Σαβουρα?"Η τελετη συνεχιζεται με αμειωτο ρυθμο(με πολλα υποβρυχια δηλαδη...) οσπου ερχεται η ωρα του παιδιου.Μπαρμπουτι.Οποιος φερει την πιο μικρη ζαρια πινει απο ενα σφηνακι ουισκι.Βγηκα 2ος με 3 σφηνακια.Ενα μικρο διαλλειμμα απο το κρασι και συνεχιζουμε.Οσο περναει η ωρα ακουγονται φωνες απο το υπερπεραν...
"Κωλοπαιδα","κωπροσκυλα","Δεν ντρεπεστε?","θελουμε να κοιμηθουμε γαμω την παν...σας" και αλλα εξωγηινα φαινομενα...
Στο τελος της βραδυας μες στο σπιτι εβλεπες μισοπεθαμενα(μα εντελως σουρωμενα!) πτωματα. Ωρα για φιλοσοφικες συζυτησεις...
Γ:Να σας πω παιδια για την καψουρα μου δεν μπορω αλλο.Με εχει πεθανει...
Οσοι ακομα ειχαν επαφη με το περιβαλλον:Πες ρε και μετα παιρνουμε σειρα εμεις...
Υστερα απο 4 ωρες που ελεγε ο καθενας τον πονο του τελειωσαμε τη συζητηση με ενα τελευταιο τσουγκρισμα(δεν θυμαμαι τι ηταν...)
Φωναζουμε ολοι μαζι"Στην υγεια των γυναικων!"
Γ:"Στην υγεια σου Κ.Θελω να σε ξαναδω"
Jer:"Στην υγεια σου ...Να'σαι ευτυχισμενη μονο αυτο θελω"
Κ:"Στην υγεια σου Σ.Σε αγαπαω και ας κανεις πως δεν το ξερεις"
Υστερα απο αυτο το ευχαριστο διαλλειμμα ακολουθησαν συζητησεις για σατανιστες, για την ΠΑΟΚΑΡΑ και καποια αλλα θεματα τα οποια δεν θυμαμαι...
Το μεσημερι που ξυπνησαμε μας βρηκε να παιζουμε PRO και να τρωμε πατατακια για πρωινο μαζι με καφε! Αν και ημασταν γεματοι τσιμπλες, με κεφαλια καζανια και βρωμοκοπουσανμε αλκοολ νοιωθαμε οτι ειχαμε αναστηθει μετα τη σφαγη της προηγουμενης μερας!Απο τις πιο ομορφες μερες της φοιτητικης μου ζωης!
Λιγο πριν τις φωνες απο το υπερπεραν...
Ανελεητη σφαγη. Κανεις δεν επεζησε...
Ετσι αποφασισαμε το βραδυ ολοι μαζι να βρεθουμε για να πενθησουμε παρεα για την σφαγη μας.Το μνημοσυνο ξεκινησε στις 21.30...
Ξεκιναμε με σφηνακια αυθεντικης ρωσικης βοτκας.Ολοι μαζι.Μετα ο καθενας διαφορετικο ποτο.Το ουισκι επικρατησε.Για soundtrack ειχαμε Μακροπουλο Live(ναι ακουω και τετοια αν πιω πολυ!).Τα αιματα αναβουν.Το ουισκι τελειωνει.Ωρα για κρασι.Ε τι τζαμπα καναμε χημεια ενα εξαμηνο?Το μοιρολοι συνεχιζεται με τσιφτετελια, ζεμπεκιες και καρατε!
Σε καποια φαση περναει μια αγγελικα πλασμενη κοπελα απο το δρομο και ο πιο συνεσταλμενος και πιο ντροπαλος της παρεας φωναζει "ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ".Αυτη απανταει "δεν γαμ... ρε μαλακα!".Ο φιλος και συναδελφος μενει απορρημενος και λεει "Μα καλα δεν την ειπα κατι κακο...Τι ηθελε να την πω? Σαβουρα?"Η τελετη συνεχιζεται με αμειωτο ρυθμο(με πολλα υποβρυχια δηλαδη...) οσπου ερχεται η ωρα του παιδιου.Μπαρμπουτι.Οποιος φερει την πιο μικρη ζαρια πινει απο ενα σφηνακι ουισκι.Βγηκα 2ος με 3 σφηνακια.Ενα μικρο διαλλειμμα απο το κρασι και συνεχιζουμε.Οσο περναει η ωρα ακουγονται φωνες απο το υπερπεραν...
"Κωλοπαιδα","κωπροσκυλα","Δεν ντρεπεστε?","θελουμε να κοιμηθουμε γαμω την παν...σας" και αλλα εξωγηινα φαινομενα...
Στο τελος της βραδυας μες στο σπιτι εβλεπες μισοπεθαμενα(μα εντελως σουρωμενα!) πτωματα. Ωρα για φιλοσοφικες συζυτησεις...
Γ:Να σας πω παιδια για την καψουρα μου δεν μπορω αλλο.Με εχει πεθανει...
Οσοι ακομα ειχαν επαφη με το περιβαλλον:Πες ρε και μετα παιρνουμε σειρα εμεις...
Υστερα απο 4 ωρες που ελεγε ο καθενας τον πονο του τελειωσαμε τη συζητηση με ενα τελευταιο τσουγκρισμα(δεν θυμαμαι τι ηταν...)
Φωναζουμε ολοι μαζι"Στην υγεια των γυναικων!"
Γ:"Στην υγεια σου Κ.Θελω να σε ξαναδω"
Jer:"Στην υγεια σου ...Να'σαι ευτυχισμενη μονο αυτο θελω"
Κ:"Στην υγεια σου Σ.Σε αγαπαω και ας κανεις πως δεν το ξερεις"
Υστερα απο αυτο το ευχαριστο διαλλειμμα ακολουθησαν συζητησεις για σατανιστες, για την ΠΑΟΚΑΡΑ και καποια αλλα θεματα τα οποια δεν θυμαμαι...
Το μεσημερι που ξυπνησαμε μας βρηκε να παιζουμε PRO και να τρωμε πατατακια για πρωινο μαζι με καφε! Αν και ημασταν γεματοι τσιμπλες, με κεφαλια καζανια και βρωμοκοπουσανμε αλκοολ νοιωθαμε οτι ειχαμε αναστηθει μετα τη σφαγη της προηγουμενης μερας!Απο τις πιο ομορφες μερες της φοιτητικης μου ζωης!
Λιγο πριν τις φωνες απο το υπερπεραν...
Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009
Κατι δεν παει καλα...
Θελω να πιστεψω οτι ζω
Νοιωθω οτι αργοπεθαινω
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει θεος
Νοιωθω οτι η μονη θρησκεια στον κοσμο ειναι το χρημα
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει αγαπη
Νοιωθω οτι υπαρχει μονο γ....
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει φιλία
Νοιωθω οτι υπαρχουν μονο μεγαλες ποσοτητες αλκοολ
Θελω να πιστεψω οτι αξιζω
Νοιωθω ασημαντος, ανικανος
Θελω να πιστεψω οτι αγγιζω τους αλλους
Νοιωθω οτι απο το ενα αυτι μπαινει και απο το αλλο βγαινει
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχουν λογοι να αισιοδοξω
Νοιωθω οτι οποτε ελπιζω ματαιοδοξω
Θελω να πιστεψω οτι καποιος θελει να με ακουσει
Νοιωθω οτι ολοι αδιαφορουν
Θελω να πιστεψω οτι μορφωνομαι
Νοιωθω οτι εκπαιδευομαι για να γινω κατι που δεν θελω
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει ειλικρινια
Νοιωθω οτι ακουω παντου ψεμματα
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει αγνοτητα
Νοιωθω οτι παντου υπαρχει μονο δολος
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει αλληλεγγυη
Νοιωθω οτι ο εγωισμος επικρατει παντα
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχουν αγνες επαναστασεις
Νοιωθω οτι υπαρχουν μονο πολιτικα συμφεροντα
Θελω να πιστεψω οτι καποιος πολιτικος θα νοιαστει για το λαο
Νοιωθω οτι νοιαζονται μονο για την τσεπη τους και την κοιλια τους
Θελω να πιστεψω οτι ολα τα παραπανω τα λεω επειδη απλα με εχει πιασει η απαισιοδοξια μου και αυριο ουτε που θα τα θυμαμαι
Νοιωθω οτι απλα ειμαι ενα εγωιστικο καθαρμα το οποιο νοιαζεται μονο για την παρτη του και ριχνει τις ευθυνες στους αλλους για οτι στραβο του συμβαινει
Θελω να νοιωσω αυτα που θελω να πιστεψω.Εστω και καποια ελαχιστα απο αυτα...
Νοιωθω οτι αργοπεθαινω
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει θεος
Νοιωθω οτι η μονη θρησκεια στον κοσμο ειναι το χρημα
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει αγαπη
Νοιωθω οτι υπαρχει μονο γ....
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει φιλία
Νοιωθω οτι υπαρχουν μονο μεγαλες ποσοτητες αλκοολ
Θελω να πιστεψω οτι αξιζω
Νοιωθω ασημαντος, ανικανος
Θελω να πιστεψω οτι αγγιζω τους αλλους
Νοιωθω οτι απο το ενα αυτι μπαινει και απο το αλλο βγαινει
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχουν λογοι να αισιοδοξω
Νοιωθω οτι οποτε ελπιζω ματαιοδοξω
Θελω να πιστεψω οτι καποιος θελει να με ακουσει
Νοιωθω οτι ολοι αδιαφορουν
Θελω να πιστεψω οτι μορφωνομαι
Νοιωθω οτι εκπαιδευομαι για να γινω κατι που δεν θελω
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει ειλικρινια
Νοιωθω οτι ακουω παντου ψεμματα
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει αγνοτητα
Νοιωθω οτι παντου υπαρχει μονο δολος
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει αλληλεγγυη
Νοιωθω οτι ο εγωισμος επικρατει παντα
Θελω να πιστεψω οτι υπαρχουν αγνες επαναστασεις
Νοιωθω οτι υπαρχουν μονο πολιτικα συμφεροντα
Θελω να πιστεψω οτι καποιος πολιτικος θα νοιαστει για το λαο
Νοιωθω οτι νοιαζονται μονο για την τσεπη τους και την κοιλια τους
Θελω να πιστεψω οτι ολα τα παραπανω τα λεω επειδη απλα με εχει πιασει η απαισιοδοξια μου και αυριο ουτε που θα τα θυμαμαι
Νοιωθω οτι απλα ειμαι ενα εγωιστικο καθαρμα το οποιο νοιαζεται μονο για την παρτη του και ριχνει τις ευθυνες στους αλλους για οτι στραβο του συμβαινει
Θελω να νοιωσω αυτα που θελω να πιστεψω.Εστω και καποια ελαχιστα απο αυτα...
Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009
Στη γη της Χανααν...
Συζητουσαμε τις προαλλες με εναν φιλο μου σχετικα με τα τεκταινομενα στην Γαζα τις τελευταιες μερες. Για πολυ ωρα συζητουσαμε για τα τραγικα αποτελεσματα αυτης αιματοχυσιας (οπως και καθε αιματοχυσιας...) με τα παιδακια που σκοτωνονται, το ξεκληρισμα οικογενειων κ.τ.λ. Καποια στιγμη ομως ο φιλος μου ανεφερε την εξης απορια.Τι μπορουν να κανουν οι Παλαιστινιοι για να σταματησει αυτο το μακελειο. Μετα απο πολυ ωρα καταληξαμε στο οτι υπαρχουν δυο τροποι αντιδρασης. Με τα θετικα και αρνητικα του ο καθενας....
1)Η (θα την ελεγα) αντιδραση αξιοπρεπειας. Δηλαδη ολος ο λαος της Παλαιστηνης να παρει οτι μπορει να χρησιμοποιηθει σαν οπλο και να προσπαθησει για μια πανλαϊκη αντισταση απεναντι στα Ισραηλινα στρατευματα.Ενας υπερ παντων αγωνας...Με οτιδηποτε.Οχι μονο οπλα.Φτυαρια, τσεκουρια οτιδηποτε μπορει να χρησιμοποιηθει για αντισταση. Κατα το ελληνικο «Ελευθερια ή θανατος».Τα πιθανα αποτελεσματα? Πληρης γενοκτονια του Παλαιστινιακου λαου απο τα πολυ ανωτερα(οσον αφορα τον εξοπλισμο) Ισραηλινα στρατευματα. Τα ομοθρησκα αραβικα κρατη σιγα μην βοηθησουν(θα το ειχαν κανει ηδη) και ο ΟΗΕ να λεει σε ελευθερη μεταφραση «Κακοι Ισραηλινοι σας εκλιπαρουμε, σταματηστε να σκοτωνετε παιδια. Αλλα αν το θελετε πολυ μπορειτε να συνεχισετε.Δεν θα σας εμποδισει κανεις». Το μονο που θα κερδισουν οι Παλαιστινιοι θα ειναι μια περιοπτη θεση στην αληθινη ιστορια και την αιωνια εκτιμηση των κατοικων αλλων περιοχων οι οποιοι βαζουν ως ανωτερο αγαθο στη ζωη την ελευθερια...
2)Η (παλι θα την ελεγα) αντιδραση αναγκης. Δηλαδη να παραδοθουν ολες οι αντιστασιακες ομαδες στον Ισραηλινο στρατο (και να εκτελεστουν με παροδια δικης) και οι μετεπειτα κυβερνησεις των Παλαιστινιων να κανουν οτι τους λεει η Αμερικη το Ισραηλ και γενικοτερα τα παγκοσμια συμφεροντα. Το εχουν κανει με απολυτη επιτυχια αλλες χωρες(Ελβετια, Λουξεμβουργο...) και με ελαχιστη επιτυχια αλλες(Ελλαδα, Τουρκια...).Τα πιθανα αποτελεσματα?
Οι παλαιστινιοι θα ζουν μια ζωη με πολυ χαμηλο βιοτικο επιπεδο, με τεραστια ανεργια, και στραβα κουτσα θα προσπαθουν να τα βγαλουν περα(σας θυμιζει κατι???). Οσο για εθνικη αξιοπρεπεια? Απολυτο μηδεν. Τα παγκοσμια συμφεροντα θα τους συμπεριφερονται ως τα τσιρακια τους και θα τους κανουν οτι θελουν οποτε θελουν(μηπως και αυτο σας θυμιζει κατι?) Αυτο που θα κερδισουν ειναι τουλαχιστον οτι αρκετοι απο αυτους θα εχουν να φανε(στην κυριολεξια), μια στοιχειωδη ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη και μια επισης στοιχειωδη ασφαλιση. Συν το οτι η σωματικη τους ακεραιοτητα δεν θα κινδυνευει απο το οποιοδηποτε οπλο αμερικανικης προελευσης καποιου Ισραηλινου...
Δεν ξερω ποια απο τις δυο αντιδρασεις ειναι καλυτερη. Σιγουρα ηθικα ειναι πιο σωστη η πρωτη αλλα απο την αλλη, αλλα δεν πρεπει να ξεχναμε οτι το ηθικα σωστο στον κοσμο μας στην συντριπτικη πλειοψηφια ζει μια πολυ δυσκολη ζωη(με «βασανισμενες» τις πραγματικες ανθρωπινες αξιες οπως η αγαπη, η φιλια, η οικογενεια) και πεθαινει προωρα και οχι απο φυσικο θανατο.Π.χ. Μαρτιν Λουθερ Κινγκ, Γκαντι, Τσε Γκεβαρα, Αρης Βελουχιωτης, Βιτοριο και δυστυχως πολλοι αλλοι. Παρα πολλοι...
Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009
Ανθρωποι Μοναχοί...
Στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009
Ταξιδι στις Λεπτομερειες
Τελος διακοπων.Επιστροφη στην καβαλα.Τρεις βδομαδες στην θεσσαλονικη.Καθομαι μεσα στο λεωφορειο των ΚΤΕΛ.Τις επομενες δυο ωρες θα καθομαι σε αυτην την θεση.Ευκαιρια για σκεψεις.Ή και για υπνο. Λογικα θα γινει το πρωτο.Οπως συμβαινει καθε φορα...
Σκεφτομαι οτι εγινε αυτες τις 20 μερες. Τιποτα το συνταρρακτικο.Ακομα και οι γιορτες εχουν καταντησει κοινοτοπες. Τιποτα το πολυ αρνητικο, τιποτα το πολυ θετικο. Ρουτινα. Εφυγα απο την ρουτινα της καβαλας και κατεληξα στην ρουτινα της θεσσαλονικης. Μοναδικο κατορθωμα.
Ισως ομως φταιω και εγω. Δεν αρπαξα τυχον ευκαιριες που υπηρξαν για να αλλαξει κατι δραστικα. Δεν ξερω αν φοβηθηκα. Δεν ξερω αν απλα δεν εδωσα σημασια ή αν δεν υπηρχε νοημα να τις αρπαξω...
Αλλα τωρα καθως το λεωφορειο εχει περασει ήδη το Δερβενι αρχιζω και θυμαμαι καποιες λεπτομερειες. Λεπτομερειες οι οποιες μες στην ρουτινα καταφεραν και μου εδωσαν για λιγες στιγμες την ψευδαισθηση οτι ξεφευγω απο τα καθιερωμενα. Οτι η ενταση ανεβαινει.. Και αυτο με χαροποιει. Με ξυπναει απο το ληθαργο της καθημερινοτητας. Οι λεπτομερειες κανουν τη διαφορα δεν λενε? Ισως. Δεν πιστευω παντα. Αλλα αν πρεπει να θυμαμαι κατι απο αυτες τις γιορτες ειναι αυτες οι μικρες χρονικα στιγμες. Δυστυχως ή ευτυχως ετσι ειναι..
Θυμαμαι φιλε που σου ειπα ολη την αληθεια κα οτι νοιωθω. Πιστευα οτι πολυ πιθανον να μην την αντεχες. Αλλα τελικα την αποδεχτηκες. Πραγματικα και οχι στα λογια. Και αυτο με χαροποιησε πολυ. Εφ’οσον αποδεχτηκες την αληθεια μου σημαινει οτι αποδεχτηκες και μενα. Πραγματικα. Ηταν κατι που επρεπε να γινει. Για να νοιωσουμε και οι δυο καλυτερα. Και τελικα οντως ετσι εγινε. Η αληθεια σωζει. Και οταν παρεμβαλλονται σε αυτην μονο ψυχες και οχι εξουσια και συμφεροντα τοτε μονο καλο κανει. Μπορει να πονεσει στην αρχη αλλα στο τελος θα σε λυτρωσει. Και θα καταλαβεις πολλα πραγματα. Ενω το ψεμμα μπορει να μην σε πονεσει τοσο στην αρχη αλλα μετα θα σε βασανιζει μια ζωη...
Κορωνεια
Μολις αφησαμε πισω την λιμνη Κορωνεια. Λιμνη τροπος του λεγειν τωρα πια. Πριν απο 10 χρονια ειχε βαθος 23 μετρα. Τωρα εχει 1,5-2. Αλλα εστω ακομα και τωρα υπαρχει λιγο νερο. Για να θυμιζει σε ολους οτι πολυ δυσκολα θα χασει την υποσταση της. Σαν μια παλια αγαπη. Μπορει να περασει καιρος αλλα παντα κατι θα θυμιζει οτι κατι υπηρχε παλιοτερα. Στην λιμνη τα λασπονερα. Στην αγαπη τα βλεμματα. Και οπως η λιμνη ζωντανευει οταν βρεχει για λιγες μερες ετσι και εγω στο βλεμμα σου ζωντανευω για λιγα δευτερολεπτα. Οπως οταν η λιμνη ξανααποκτα νερο και θυμιζει και παλι την πραγματκη της υποσταση ετσι και εγω με ενα σου βλεμμα κατευθειαν επιστρεφω στον παλιο καλο μου εαυτο. Ετσι και το περασμα του χεριου σου στο δικο μου, παρ’οτι ηξερα οτι δεν σημαινει τιποτα πια, το δεχτηκα οπως θα δεχοταν η Κορωνεια εναν κατακλυσμο. Και οπως η Κορωνεια oση ωρα θα εβρεχε καταρρακτωδως και θα ενοιωθε ζωντανη και λιμνη ξανα, ετσι και εγω οση ωρα ειχες το χερι σου περασμενο στο δικο μου ενοιωθα ξανα ανθρωπος. Ξανα ονειρευομουν. Αλλα οπως και η Κορωνεια ξερει οτι καποια στιγμη η βροχη θα σταματησει και θα ξανα ξεραθει ετσι και εγω ηξερα οτι συντομα θα σταματησεις να με κρατας και θα επιστρεψω στην προσωπικη μου ξεραϊλα...
Παγγαιο
Εχει συννεφια και γυρω απλωνονται τωρα βουνα, καθως διασχιζουμε τα ορεινα χωρια της Καβαλας.Γαληψος, Ποδοχωρι, Ακροβουνι. Βλεπω αυτα τα θεορατα βουνα και νομιζω οτι με πλακωνουν. Οτι με φυλακιζουν στο στενο το δρομο. Και γαμωτο τα βλεπω παντου. Σαν να μην υπαρχει εξοδος.Ακομα και το φως του ηλιου σταματαει σε αυτα. Αποκρυμνα. Αγρια. Απλησιαστα. Σαν τα εμποδια που κατα καιρους νομιζω οτι συνανταω στη ζωη μου. Οχι απαραιτητα οτι ειναι αντικειμενικα θεορατα αλλα πολλες φορες ετσι τα βλεπω. Και οπως τα βουνα αφηνουν ελαχιστο φως να πεφτει ετσι και αυτα τα εμποδια προσπαθουν να με πεισουν να ελπιζω οσο το δυνατον λιγοτερο...
Περασαμε την Ελευθερουπολη.Σιγα σιγα κατεβαινουμε απο τον ορεινο ογκο και φθανουμε στην Καβαλα. Την βλεπω. Ολος ο κολπος μπροστα στα ματια μου.Απο ψηλα. Λες και ειμαι ετοιμος να τον κατακτησω.Τωρα εχω ολον τον οριζοντα στο πιατο μου. Με μια υπεροχη θέα. Σαν να εχω την ζωη ολη μπροστα μου. Σαν να μπορω να την παρω στα χερια μου....
.jpg)
Καβαλα
Ελπιζω οντως να γινει ετσι γιατι αλλιως η αισιοδοξια μου θα καταντησει ματαιοδοξια....
Σκεφτομαι οτι εγινε αυτες τις 20 μερες. Τιποτα το συνταρρακτικο.Ακομα και οι γιορτες εχουν καταντησει κοινοτοπες. Τιποτα το πολυ αρνητικο, τιποτα το πολυ θετικο. Ρουτινα. Εφυγα απο την ρουτινα της καβαλας και κατεληξα στην ρουτινα της θεσσαλονικης. Μοναδικο κατορθωμα.
Ισως ομως φταιω και εγω. Δεν αρπαξα τυχον ευκαιριες που υπηρξαν για να αλλαξει κατι δραστικα. Δεν ξερω αν φοβηθηκα. Δεν ξερω αν απλα δεν εδωσα σημασια ή αν δεν υπηρχε νοημα να τις αρπαξω...
Αλλα τωρα καθως το λεωφορειο εχει περασει ήδη το Δερβενι αρχιζω και θυμαμαι καποιες λεπτομερειες. Λεπτομερειες οι οποιες μες στην ρουτινα καταφεραν και μου εδωσαν για λιγες στιγμες την ψευδαισθηση οτι ξεφευγω απο τα καθιερωμενα. Οτι η ενταση ανεβαινει.. Και αυτο με χαροποιει. Με ξυπναει απο το ληθαργο της καθημερινοτητας. Οι λεπτομερειες κανουν τη διαφορα δεν λενε? Ισως. Δεν πιστευω παντα. Αλλα αν πρεπει να θυμαμαι κατι απο αυτες τις γιορτες ειναι αυτες οι μικρες χρονικα στιγμες. Δυστυχως ή ευτυχως ετσι ειναι..
Θυμαμαι φιλε που σου ειπα ολη την αληθεια κα οτι νοιωθω. Πιστευα οτι πολυ πιθανον να μην την αντεχες. Αλλα τελικα την αποδεχτηκες. Πραγματικα και οχι στα λογια. Και αυτο με χαροποιησε πολυ. Εφ’οσον αποδεχτηκες την αληθεια μου σημαινει οτι αποδεχτηκες και μενα. Πραγματικα. Ηταν κατι που επρεπε να γινει. Για να νοιωσουμε και οι δυο καλυτερα. Και τελικα οντως ετσι εγινε. Η αληθεια σωζει. Και οταν παρεμβαλλονται σε αυτην μονο ψυχες και οχι εξουσια και συμφεροντα τοτε μονο καλο κανει. Μπορει να πονεσει στην αρχη αλλα στο τελος θα σε λυτρωσει. Και θα καταλαβεις πολλα πραγματα. Ενω το ψεμμα μπορει να μην σε πονεσει τοσο στην αρχη αλλα μετα θα σε βασανιζει μια ζωη...
Κορωνεια
Μολις αφησαμε πισω την λιμνη Κορωνεια. Λιμνη τροπος του λεγειν τωρα πια. Πριν απο 10 χρονια ειχε βαθος 23 μετρα. Τωρα εχει 1,5-2. Αλλα εστω ακομα και τωρα υπαρχει λιγο νερο. Για να θυμιζει σε ολους οτι πολυ δυσκολα θα χασει την υποσταση της. Σαν μια παλια αγαπη. Μπορει να περασει καιρος αλλα παντα κατι θα θυμιζει οτι κατι υπηρχε παλιοτερα. Στην λιμνη τα λασπονερα. Στην αγαπη τα βλεμματα. Και οπως η λιμνη ζωντανευει οταν βρεχει για λιγες μερες ετσι και εγω στο βλεμμα σου ζωντανευω για λιγα δευτερολεπτα. Οπως οταν η λιμνη ξανααποκτα νερο και θυμιζει και παλι την πραγματκη της υποσταση ετσι και εγω με ενα σου βλεμμα κατευθειαν επιστρεφω στον παλιο καλο μου εαυτο. Ετσι και το περασμα του χεριου σου στο δικο μου, παρ’οτι ηξερα οτι δεν σημαινει τιποτα πια, το δεχτηκα οπως θα δεχοταν η Κορωνεια εναν κατακλυσμο. Και οπως η Κορωνεια oση ωρα θα εβρεχε καταρρακτωδως και θα ενοιωθε ζωντανη και λιμνη ξανα, ετσι και εγω οση ωρα ειχες το χερι σου περασμενο στο δικο μου ενοιωθα ξανα ανθρωπος. Ξανα ονειρευομουν. Αλλα οπως και η Κορωνεια ξερει οτι καποια στιγμη η βροχη θα σταματησει και θα ξανα ξεραθει ετσι και εγω ηξερα οτι συντομα θα σταματησεις να με κρατας και θα επιστρεψω στην προσωπικη μου ξεραϊλα...
Παγγαιο
Εχει συννεφια και γυρω απλωνονται τωρα βουνα, καθως διασχιζουμε τα ορεινα χωρια της Καβαλας.Γαληψος, Ποδοχωρι, Ακροβουνι. Βλεπω αυτα τα θεορατα βουνα και νομιζω οτι με πλακωνουν. Οτι με φυλακιζουν στο στενο το δρομο. Και γαμωτο τα βλεπω παντου. Σαν να μην υπαρχει εξοδος.Ακομα και το φως του ηλιου σταματαει σε αυτα. Αποκρυμνα. Αγρια. Απλησιαστα. Σαν τα εμποδια που κατα καιρους νομιζω οτι συνανταω στη ζωη μου. Οχι απαραιτητα οτι ειναι αντικειμενικα θεορατα αλλα πολλες φορες ετσι τα βλεπω. Και οπως τα βουνα αφηνουν ελαχιστο φως να πεφτει ετσι και αυτα τα εμποδια προσπαθουν να με πεισουν να ελπιζω οσο το δυνατον λιγοτερο...
Περασαμε την Ελευθερουπολη.Σιγα σιγα κατεβαινουμε απο τον ορεινο ογκο και φθανουμε στην Καβαλα. Την βλεπω. Ολος ο κολπος μπροστα στα ματια μου.Απο ψηλα. Λες και ειμαι ετοιμος να τον κατακτησω.Τωρα εχω ολον τον οριζοντα στο πιατο μου. Με μια υπεροχη θέα. Σαν να εχω την ζωη ολη μπροστα μου. Σαν να μπορω να την παρω στα χερια μου....
.jpg)
Καβαλα
Ελπιζω οντως να γινει ετσι γιατι αλλιως η αισιοδοξια μου θα καταντησει ματαιοδοξια....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
