Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Χαϊδεμενοι Σκλαβοι...

Σημερα το πρωι εγινε η γενικη συνελευση των σπουδαστων στο ΤΕΙ που σπουδαζω. Υστερα απο την αναγνωριση των επαγγελματικων δικαιωματων των ΚΕΣ το μονο που ακουγοταν απο τα στοματα ολων των μελων ολων των παραταξεων ηταν κοινος αγωνας για την αναγνωριση επαγγελματικων δικαιωματων ή την ανανεωση αυτων στις σχολες και στα τμηματα των ΤΕΙ. Ετσι θα ηταν λογικο οι συζυτησεις να μονοπωλησουν σε αυτο το θεμα. Ολα αυτα πριν ξεκινησει η συνελευση. Μεχρι εκεινη την στιγμη ολα φαινοντουσαν καλα. Οι παραταξεις και οι ανεξαρτητοι φοιτητες(οπως εγω) συμφωνουσαμε απολυτα στο οτι ο αγωνας θα ειναι υπερανω κομματων. Οτι θα ειναι ενας αγωνας για τα δικαιωματα μας για το καλο ολων των σπουδαστων του ΤΕΙ καβαλας και οτι ολους μας ενωνει ενας κοινος σκοπος. Ενας δικαιος σκοπος. Ξανατονιζω υπερανω κομματων και προσωπικων συμφεροντων...

12.30 μ.μ. Ξεκιναει η επισημα η διαδικασια

12.35 Γινεται μια παρεξηγηση μεταξυ ΠΑΣΠιτων και ΔΑΠιτων. Το τι ακολουθησε δεν περιγραφεται. Εβλεπα 40 ατομα να χτυπιουνται μεταξυ τους λες και ειχαν αλληλοσκοτωσει τις μανες τους. Να μην σταματανε σε τιποτα ουτε με τις παρεμβασεις των ψυχραιμοτερων.

12.45 Η "γιορτη" σταματαει κατω απο τα γελια και τισ αποδοκιμασιες των παρευρισκομενων φοιτητων.

12.50 Ξεκιναει ο λεκτικος πολεμος. Οτι κλιμα ομοψυχιας και κοινου αγωνα υπηρχε ειχε εξαϋλωθει. Τα μελη των παραταξεων επιδοθηκαν σε εναν αγωνα με πολλα κοινα αλλα διολου κοινο τον ιδιο. Ο ενας κατηγορουσε τον αλλον και το αντιστροφο. Μεσω κραυγων και βρισιων ηθελαν να δουν ποιος φταιει.Ποιος εχει την ευθυνη...

15.00 Καταφερα και αντεξα μεχρι αυτην την ωρα την κωμωδια-τραγωδια που παιζοταν εκει κατω...



Εφυγα με ενα συναισθημα αηδιας και απογοητευσης. Στο μυαλο μου απο εκεινη την ωρα στριφογυριζουν οι ιδιες εικονες. Η εικονα των τραμπουκων της ΔΑΠ(σταθερη αξια των Γενικων Συνελευσεων) να ειναι ετοιμοι να ορμησουν για να επιβαλλουν την "ταξη" σε περιπτωση που καποιοι διανοηθουν να αντιδρασουν, σαν γνησιοι απογονοι των πραιτωριανων του Θεοδοσιου, των γενιτσαρων του Μωαμεθ , των ταγματασφαλιτων, των παρακρατικων του Κωσταντινου Καραμανλη, των μπατσων την εποχη της χουντας και των ΜΑΤ του σημερα. Μου εμεινε η εικονα των αριστερων παραταξεων οι οποιες πισω απο την ιδεολογικη τους μασκα εξυπηρετουσαν τα κομματικα τους συμφεροντα προσπαθωντας να παραπλανησουν τους φοιτητες σαν γνησιοι απογονοι του "Μεγα" Κωνσταντινου, των πολιτικων του 1821, των κομματικων στελεχων εποχης Σταλιν στην ΕΣΣΔ και γενικοτερα ολων αυτων που πουλησανε ελπιδα στους λαους για την εξυπηρετηση "σκοτεινων" συμφεροντων. Μου εμεινε και η εικονα η δικια μου να φωναζω πανω απο 100 φορες "ΞΕΦΤΙΛΑ" ή να χαμογελαω ειρωνικα σαν τον γαϊδαρακο στην "Φαρμα των ζωων" του Τζορτζ Οργουελ.



Τελικα οι μονοι κερδισμενοι απο την ολη ιστορια ειναι σιγουρα τα μελλοντικα μας αφεντικα τα οποια θα εβλεπαν τους μελλοντικους τους εργαζομενους-σκλαβους να ειναι χωρισμενοι σε τοσα κομματια, να μην εχουν την δυναμη να διεκδικησουν οχι τα δικαιωματα τους...Ουτε την αξιοπρεπεια τους. Μονο καλους γλειφτες και γεροδεμενους μπραβους για την ασφαλεια τους ειδαν.Απολυτα δικαιολογημενοι ειναι αν χαμογελουν. Το μελλον φανταζει απιστευτα αισιοδοξο για αυτους...



Οσο για εμας τους φοιτητες του ΤΕΙ Καβαλας αποδειξαμε στην πλειοψηφια μας οτι ειμαστε απολυτα αξιοι της μοιρας που μας επιτασσουν τα αφεντικα. Με τετοια μυαλα και τετοιες συμπεριφορες μονο χαϊδεμενοι σκλαβοι μας αξιζει να ειμαστε...



Οσο για τους λιγους φοιτητες που ενιωσαν την αηδια οπως και εγω, και οντας γραφικοι, ρομαντικοι και αφελεις ελπιζουν ακομα, καλο θα ειναι να καταλαβουν οτι σε αυτην την κοινωνια-ζουγκλα(ο ισχυροτερος και πιο αδιστακτος επικρατει) το σωμα τους το πιθανοτερο ειναι να σκλαβωθει αλλα πρεπει να κρατησουν ελευθερη την ψυχη τους. Μεχρι καποια στιγμη να τα αλλαξουμε ολοι μαζι τα πραγματα(οχι να αλλαξουν-να τα αλλαξουμε!). Μεχρι τοτε ας ακολουθησουμε το παραδειγμα ενος αιωνιου ρεμπετη που υπηρξε σκλαβος μονο της ψυχης του και κανενος αλλου...

"ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΧΤΙΣΩ ΜΙΑ ΦΩΛΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ!!!"

Γιαννης Αγγελακας

8 σχόλια:

Unknown είπε...

αυτά γίνονταν και στην εποχή των δικών μου φοιτητικών χρόνων, αυτά θα εξακολουθούν, δυστυχώς, να γίνονται. βλέπεις, οι κατέχοντες το παιχνίδι ξέρουν να κινούν μια χαρά τα νήματα ώστε να εκκολάπτουν μελλοντικά παπαγαλάκια...

κατευθυντές ενός τίποτα που αν τολμήσει και σηκώσει κεφάλι να γίνει κάτι, του το κόβουν απ' τη ρίζα...

ποιόν συμφέρει να αλλάξουν τα πράγματα, θαρρείς;

τι πρέπει να κάνουμε; όχι μόνο να τα λέμε, μα με τον τρόπο μας να τα δείχνουμε και αντίστοιχα να ενεργούμε. οι επαναστάσεις, ξεκινούν πολλές φορές απ' αυτούς που δεν το περιμένουμε (θυμάσαι τις "ζωές των άλλων";)

φιλιά βρόχινα...

jerronymo είπε...

Οι επαναστασεις σχεδον παντα ομως προδιδονται απο τους υποκινητες τους...Μην ξεχναμε οτι σχεδον ολοι οι αγνοι επαναστατες δεν ειχαν φυσικο θανατο. Να σου πω κατι Νεράιδα? Τιποτα δεν θα αλλαξει στην Ελλαδα και στο κοσμο γενικοτερα ουτε με επαναστασεις ουτε με πολιτικα συστηματα. Η λυση ειναι μια και ειναι τοσο απλη για καποιους αλλα και τοσο συνθετη για αλλους...
"Αν αντικαταστησουμε την αγαπη για τη δυναμη με την δυναμη της αγαπης τοτε ο κοσμος μας θα ειναι ευτυχισμενος" Jimmy Hendrix

Αλλιως οποιο και αν ειναι το αποτελεσμα μιας επαναστασης θα ειναι προσωρινο...

Unknown είπε...

τι παράξενο να μιλάμε για τα αυτονόητα υποκινώντας τους άλλους ν' αγαπήσουν. τι άσχημο που ο κόσμος θέλει καθοδήγηση και μάθηση στο πώς να αγαπά...

τι απογοητευτικό που όλα τα ίδια μένουν κι όλα φούσκες αποδεικνύονται. ξέρεις...αν ο καθένας προσπαθούσε για την εσωτερική του ευτυχία αντί να υποθάλπτει τους άλλους, τότε αυτός ο κόσμος θα είχε μια ελπίδα παραπάνω...

γιατί αγαπώντας τους εαυτούς μας, αγαπάμε και τους γύρω μας. κατά πάσα πιθανότητα ο Jimmy ακόμη απογοητευμένος θα'ναι από κει πάνω γιατί οι ιδέες αν δεν έχουν έδαφος να φυτρώσουν ασθενούν...

τουλάχιστον όσοι μιλάμε, γράφουμε και νιώθουμε την αγάπη, ας μην την κρύβουμε από φόβο μη μας θεωρήσουν αλαφροϊσκιωτους...

φιλιά βρόχινα...

jerronymo είπε...

"γιατί αγαπώντας τους εαυτούς μας, αγαπάμε και τους γύρω μας" Συμφωνω απολυτα. Αν και υπαρχουν μερικοι ανθρωποι οι οποιοι αγαπανε τους αλλους και οχι τον εαυτο τους.Ευτυχως εγω δεν νοιωθω ετσι. Το χειροτερο δεν ειναι να μην βρισκεις ανταποκριση στην αγαπη σου αλλα να μην μπορεις να την εκφρασεις. Φαντασου εναν αντρα να λεει σε μια γυναικα "φανταζομαι συνεχεια οτι σε εχω στην αγκαλια μου". Ποια ειναι η πιθανοτερη αντιδραση σε αυτην την τοσο τρυφερη(κατα την γνωμη μου)εκφραση? Αρκει να το εννοει βεβαια γιατι η ελικρινεια στον ερωτα ειναι ενα αλλο τεραστιο θεμα...

Unknown είπε...

- φαντάζομαι συνέχεια να σε έχω στην αγκαλιά μου...

- μα...εκεί είμαι γι' αυτό με νιώθεις...δεν μπορώ, δεν θέλω να βγω από κει γιατί έτσι αισθάνομαι...

- μείνε...θα μείνεις;

- μείνε...θα μείνω...


...κι ας φύγεις...

φιλιά βρόχινα...

:)

(το "σκοτεινό" μου μονοπάτι είναι το www.secretsandshadows.blogspot.com ίσως εκεί βρεις ποιητικές αιτίες να πας στο αλλού και με άλλον τρόπο. βλέπεις η βροχή πέφτει πότε από σκοτεινά και πότε από κόκκινα σύννεφα...)

jerronymo είπε...

Το Θεμα ειναι αυτος ο διαλογος να γινεται με τα ματια και οχι με τις λεξεις. Οι λεξεις, οι προτασεις μπορει να ειναι ψευτικες. Τα ματια ομως δεν λενε ψεμματα. Το μονο που μπορουν να κανουν ειναι να προδωσουν καποιον που λεει ψεμματα. Και τα ματια του αλλου θα καταλαβουν την αληθεια και ας μην θελουν να τη δεχτουν. Και για να ελαφρυνουμε την κατασταση ακομα και τα ματια των πολιτικων δεν μπορουν να πουν ψεμματα. Για αυτο καθονται μακρυα απο το ακροατηριο τους...:-)

Unknown είπε...

οι λέξεις έχουν τη δική τους δυναμική, μα εκφέροντάς τες η επικοινωνία αποκτά ουσία...

η κίνηση, η χροιά μας, το βλέμμα, οι σιωπές, λένε πολλά περισσότερα. η απόσταση δίνει βήμα στην ουτοπία...

όσο για τους πολιτικούς, ίσως να κάθεται το ίδιο το ακροατήριο μακριά τους. ποιός τους ακούει δα. υπάρχει λόγος;

:)))

φιλιά βρόχινα...

(τσατ το κάναμε. το κόβω. χαχαχχα)

jerronymo είπε...

Κοιτα στο χωρο που σπουδαζω ειναι πολυ σπανιο να γινονται τετοιες συζυτησεις. Αλλα που και που καλο ειναι να γινονται...Παν μετρον αριστον ομως γιατι θα καουμε ασχημα στο τελος!Δεν νοιωθω ετοιμος ακομα για το Choronzone...