Οι πρωτες πιο ομορφες στιγμες...

Σε θυμαμαι...Θυμαμαι πια απο σενα μονο τα ευχαριστα...Τα δυσαρεστα οσο δυνατη και αν ειναι η μνημη μου η καρδια μου τα εσβησε...Θυμαμαι την πρωτη μερα...Κατι προγραμματισμενο?...Με σενα δεν υπαρχει τιποτα προγραμματισμενο...Μου το απεδειξες...

Και ομως παρα τον πονο που μου προκαλεσες δεν σε σκεφτομαι πια ετσι...Ματια που δεν βλεπονται γρηγορα λησμονιουνται...Επωδυνα ομως...Αλλα σου λεω τωρα ειμαι ελευθερος...Ειμαι σκλαβος αλλων υπαρξεων...Αλλων αγγελων...

Μονο τα χαδια σου θυμαμαι...Και τα φιλια σου...Την αγκαλια σου...Το χαμογελο σου...Τα μαλλια σου...Τα ματια σου...Αλλα δεν θυμαμαι τα λογια σου...Ειδικα τα τελευταια...Σπανια ειχες κατι να πεις...Θυμαμαι εκεινη την οικοδομη...Το θεατρο του παραλογου...Το ρολο της ερωτευμενης...Αλλα δεν θυμαμαι το χειροκροτημα του κοινου...Ισως γιατι οσο και αν το αρνιομουν το ειχα καταλαβει οτι δεν επαιζες καλα το ρολο σου...Αλλα το σεναριο ηταν υπεροχο...Αυτο εσωσε το νουμερο σου...Το σεναριο που εγραφα εγω...Και εσυ απλα επαιζες το ρολο που σου εδινα...Αλλα το τελος το εγραψες εσυ...Χωρις καν να με ρωτησεις...

Αλλα οτι και να'κανες ενας αγγελος θα παραμεινεις...Ενας αγγελος που χωρις να το θελει μου εδωσε λιγο απο το φως του...

Και εγω αυτο κραταω...Το φως των ματιων σου...Και οχι το σκοταδι της ψυχης σου...Ελευθερωθηκα απο αυτο...Ναι η μαχη για την ελευθερια μου δεν ηταν αναιμακτη...Αλλα τα καταφερα...

Κραταω μονο την φραση που μου ελεγες "αγαπη μου"...Η λεξη που ανεφερες συνεχεια...Εκτος απο το τελευταιο κεφαλαιο...

Κραταω το πως ενιωθα μετα απο καθε μας συναντηση...Πετουσα πανω στα φτερα σου...Και δεν φορουσα αλεξιπτωτο...Αυτο ηταν το λαθος μου...Λιγα χιονια και λιγη κακοκαιρια ηταν αρκετα για να πεσω...Και ειχα ανεβει πολυ ψηλα μαζι σου...Και ακομα μεγαλυτερο θορυβο εκανα οταν επεσα...Μονο εγω ομως τον ακουσα...Εσυ εκλεισες τα αυτια σου και κοιταξες το πεζοδρομιο...

Κραταω το πως ενοιωσα εκεινη την πρωτοχρονια...Που χορευες για μενα...Που απλα σε κοιτουσα...Που νομιζα οτι μαζι με το χρονο ξαναγεννηθηκα και εγω...Μονο που εγω εσβησα λιγο καιρο μετα...

Αλλα ολα αυτα ηταν παλια...Δεν σε σκεφτομαι πια...Σκεφτομαι μονο την ιστορια μας...Δεν σκεφτομαι εσενα...Σκεφτομαι μονο το γεγονος...Το γεγονος οτι για πρωτη φορα αγγιξα τον αγγελο...Τον αγγελο της ψυχης μου...Εσυ χωρις να το ξερεις βοηθησες σημαντικα για αυτο...

Για αυτο και εγω ουτε σε μισω πια,ουτε σε σκεφτομαι ουτε σε αγαπω...Να'σαι καλα οπου και αν εισαι και σε ευχαριστω που μου προσφερες καποιες απο τις πιο ομορφες στιγμες της ζωης μου...Τις πρωτες πιο ομορφες στιγμες...Ελπιζω και εγω να σου προσφερα κατι...