Βασικα Καλησπερα σας

Παραδεχομαι οτι εξαφανιστηκα για αρκετο καιρο απο τον κοσμο των blogs...Οι λογοι ηταν αρκετοι.Ο σημαντικοτερος ηταν "τεχνικος". Στην Θεσσαλονικη ουσιαστικα δεν ειχα Ιντερνετ ετσι υπηρχε σημαντικο προβλημα. Επισης το "Κοκτειλ ονειρων" ειχε τη συνηθεια να ανανεωνεται το βραδυ γυρω στις 12.Την ωρα που οι ανθρωποι ονειρευονται(οι περισσοτεροι διοτι καποιοι σαν εμας ονειρευονται συνεχεια)Ολο το καλοκαιρι αυτην την ωρα ή πετουσα σκουπιδια ή σερβιριζα νερο η μαζευα τα αδεια ποτηρια με κοκτέιλ που αφηναν οι πελατες του μαγαζια.Ετσι με κοκτέιλ ασχολουμουν αρκετα οχι ομως και με ονειρα.Κοκτείλ ειχαμε απο ονειρα στερεψαμε.Οπως εχει πει και ο Αλ Μπαντυ "ξυπνουσα το πρωι και σκεφτομουν οτι η ωραιότερη στιγμη της μερας θα ειναι το βραδυ οταν θα πεσω να κοιμηθω"...
Περα ομως απο αυτους τους λογους υπηρξε και αλλος. Η ζωη μου καποια χρονικη περιοδο αλλαξε σημαντικα(θετικα) με αποτελεσμα να θελησω λιγο να κανω ενα διαλλειμμα απο τα ονειρα και να το ριξω στα κοκτέιλ. Αυτη η περιοδος διηρκησε για ενα μηνα και μετα ακολουθησε η "χαρα και εργασια". Σε εκεινη την φαση ξεφυγα λιγο απο τον τροπο ζωης που ειχα πιο πριν αλλα συντομα και παλι καταλαβα οτι ηταν απλα ενα διαλλειμα και οχι μια αλλαγη. Ισως συνεχιστει τον οκτωβριο αυτο το διαλλειμα ισως οχι...
Τωρα ξαναβρεθηκα στην καβαλα και ηρθαν καπως ετσι τα πραγματα ετσι ωστε τα ονειρα αρχισαν να αναμειγνυονται ξανα, εστω και για λιγο, μεχρι τελικα να καταληξω παλι την λεκανη να βγαζω τα ξερατα μου μιας και αυτο κοκτειλ ηταν μια αποτυχια. Δεν πειραζει ισως καποια στιγμη οι αναλογιες να ειναι σωστες...
Μεχρι τοτε θα συνεχισω να ονειρευομαι(εστω και με καποια "διαλλειματακια") οτι καποια στιγμη θα σταματησω να ονειρευομαι και θα αρχισω να ζω τα ονειρα μου...

"Ορατοτης Μηδεν"...

Δεν ξερω ρε γαμωτο...Εδω και αρκετο καιρο νιωθω αορατος.Αορατος για τους γνωστους και ανυπαρκτος για τους "δικους" μου ανθρωπους. Παρατηρω γενικοτερα μια αδιαφορια προς το προσωπο μου.Οχι αποφυγη ή αποστροφη. Σε καμμια περιπτωση. Αδιαφορια.

Οσον αφορα τα κοντινα ατομα... Νοιωθω οτι οι σχεσεις μου μαζι τους γινονται ολοενα και πιο τυπικες. Οτι δηλαδη δεν νοιωθουν οτι θελουν να με δουν ουτε εχουν ιδιαιτερη καψα να μαθουν τι κανω. Πως νοιωθω. Οτι και να μην συναντηθω μαζι τους δεν τρεχει τιποτα. Το τηλεφωνο μου χτυπαει σπανιοτατα. Ακομα και στη γιορτη μου τα ελαχιστα μηνυματα που πηρα περιειχαν τα εντελως τυπικα μεσα. Παρ'οτι προσπαθω να κρατησω μια αληθινη σχεση μαζι τους(προσπαθεια μεχρι ενος σημειου, ποτε δεν ηθελα να ειμαι πιεστικος) παρατηρω οτι τελικα δεν υπαρχει κανενα αληθινο δεσιμο. Οτι απλα ειμαστε κοντα λογω συνθηκων και οχι λογω συναισθηματων ή χημειας. Και μαλιστα παρατηρω οτι ακομα και στις πιο "δυνατες σχεσεις" που ειχα με καποια ατομα, τωρα εχουμε χαθει. Οχι δεν μαλωσα ουτε παρεξηγηθηκα με κανεναν. Απλα ξαφνικα αρχισα να βλεπω αδιαφορια. Προσπαθησα να το αποτρεψω χωρις κανενα αποτελεσμα. Με το ζορι ουτως ή αλλως δεν γινεται τιποτα.Παλιοτερα ενοιωθα δεμενος με περισσοτερα ατομα τωρα με το ζορι θα ελεγα με ενα...
Και στον ερωτα? Πραγματικα δεν πιστευω οτι εχει νοιωσει ποτε κανενα κοριτσι κατι δυνατο για μενα. Μπορει καποιες να ειπαν μεγαλα λογια πανω στον ενθουσιασμο των στιγμων αλλα μετα με τη μετεπειτα συμπεριφορα τους οι ιδιες τα διεψευσαν. Δεν ξερω αν σαν "γκομενος" εχω μετρησει για καποια κοριτσια αλλα σαν προσωπικοτητα νομιζω καθολου. Ισως μονο για στιγμες.Στον ερωτικο τομεα δεν βλεπω να εχω κερδισει πραγματικα καποια κοπελα. Νοιωθω οτι εχω υπαρξει τελειως αναλωσιμος στις κοπελες που εχω γνωρισει και οτι ενταξει δεν σημαινα και κατι το ιδιαιτερο για αυτες.Πηγα, εμεινα για λιγο και εφυγα...
Ακομα και στα νεα ατομα που γνωριζω παρατηρω μια πληρη αδιαφορια. Περαν του τυπικου της γνωριμιας και των κλασικων("σπουδαζεις?","τι σχολη είσαι" κ.τ.λ.) εχει πολυ καιρο να γινει καποια εστω και λιγο πιο βαθια συζυτηση. Παλιοτερα νομιζω έιχε συμβεί καποιες φορες...
Το συμπερασμα που βγαζω είναι οτι εχω αποτυχει σχεδον πληρως στις ανθρωπινες σχεσεις. Ειτε σε φιλικο είτε σε ερωτικο επιπεδο. Δεν μου φαινεται να εχω καταφερει να κερδισω ουτε αισθηματα ουτε εκτιμηση. Ισως μονο απο ενα ατομο...
Σιγουρα κανω κατι λαθος αλλα πραγματικα δεν μπορω να εντοπισω τι, αν και εχω προσπαθησει παρα πολυ.
Το περιεργο ειναι οτι ολα τα παραπανω δεν τα γραφω πανω στην πικρα που ακολουθει ενα ασχημο γεγονος.Το αντιθετο. Βγηκα το βραδυ και περασα μια χαρα. Δηλαδη αυτα που καταγραφω δεν θα τα ελεγα αισθηματα αλλα απλες και ορθολογικες παρατηρησεις.Πιστεψτε με ολες οι παραπανω παρατηρησεις εχουν γινει κατω απο τη πιο ψυχραιμη ματια που θα μπορουσα να εχω. Μια απλη καταγραφη γεγονοτων. Και ομως αυτη τη στιγμη νοιωθω νορμαλ.Λες και το εχω συνηθισει. Λες και το εχω αποδεχθει. Παλιοτερα αυτες οι παρατηρησεις μου σακατευαν την ψυχολογια. Τωρα οχι. Δεν ειναι οτι εχω αποδεχθει τη μοιρα μου ουτε οτι δεν θα προσπαθω παντα να αλλαξουν τα πραγματα. Αλλα εχω αποδεχθει το παρελθον μου. Και το παρελθον δεν αλλαζει.Οσο για το μελλον? Ελπιζω να αλλαξω τα πραγματα και οχι τα πραγματα να αλλαξουν εμενα...

"Μπαμπα τι ειναι το εθνος???"

Μπαμπας (ενω παρακολουθουσε τον καιρο με την Πετρουλα): Εεε...ειναι ενα συνολο ανθρωπων που μιλανε την ιδια γλωσσα εχουν την ιδια θρησκεια
Παιδι: Και γιατι γινονται πολεμοι αναμεσα στα εθνη?
Μπαμπας:Εεε...Τι αλλο να κανουν τα εθνη μεταξυ τους? Ασε με τωρα γιατι βλεπω ειδησεις

Εθνος.Μεγαλη κουβεντα.Για πολλους η μεγαλυτερη.Τοσο μεγαλη που ειναι ικανοι να σκοτωσουν για αυτο. Να σκοτωσουν για να υπερασπιστων την τιμη των ομοθρησκων και ομογλωσσων τους.Γιατι? Γιατι μας εχουν μαθει οτι πρεπει παντα να αγαπαμε την πατριδα μας διοτι μας αγαπαει και αυτη.Γιατι πρεπει να την προστατευουμε επειδη μας προστατευει και αυτη.Διοτι ενας ομοεθνης μάς μας νοιαζεται ποιο πολυ απο καποιον αλλο. Γιατι πρεπει να προωθουμε τα συμφεροντα της οπως προωθει και αυτη τα δικα μας.

Δεν ξερω, εμενα η παραπανω παραγραφος μου μοιαζει σαν ενα πολυ ωραιο παραμυθακι για το παιδι της 1ης παραγραφου. Μηπως ομως και ολη αυτη η εννοια του εθνους ειναι και αυτη ενα παραμυθακι για μεγαλους?

Ας τα παρουμε τα πραγματα απο την αρχη. Η εννοια του εθνους ξεκινησε γυρω στον 15ο αιωνα που η φεουδαρχια ειχε αρχισει να ψοφαει στην Δυτικη ευρωπη.Ποιο πριν δεν υοηρχαν εθνικες ιδεες.Ακομα και οι αρχαιοι Ελληνες μονο στους τυπους θεωρουσαν οτι ειναι εθνος.Γιατι στην ουσια αλληλοσφαγιαζονταν καθε χρονο(στην κυριολεξια). Ο καθενας κοιταζε το συμφερον του ή εστω η καθε μικρη πληθυσμιακη ομαδα(που ειχαν κοινα συμφεροντα).Παρ'ολα αυτα με την πτωση των φεουδαρχων αναπτυχθηκε η εννοια του εθνους και κυριως στη Γαλλια.Ουσιαστικες αλλαγες? Καμμια. Η εξαθλιωση για τον γαλλικο λαο συνεχιζοταν επι 2 αιωνες μεχρι που τελικα ξεσπασε μια απο τις μεγαλυτερες επαναστασεις ολων των εποχων.

Ας παμε και στην Ελλαδα.Γιατι εγινε η επανασταση του 1821? Λογω το οτι τα πολιτικα αφεντικα ηταν οι Τουρκοι? Οχι. Εγινε επειδη οι συνθηκες ζωης ηταν αθλιες για τους κατοικους της Στερεας Ελλαδας και της Πελοπονησσου(οπου επαναστατησε πολυ μεγαλυτερος αριθμος ελληνων) σε αντιθεση με τους ελληνες (και τους Βαλκανιους γενικοτερα) που ζουσαν στην Μακεδονια οι οποιοι ειχαν καλυτερες συνθηκες ζωης.Οσο γαι τη Μικρα Ασια οι Ελληνες περνουσαν καλυτερα απο τους Τουρκους.Αρα ηταν κοινωνικοι οι λογοι που ξεκινησε η επανασταση και οχι φυλετικοι ή εθνικοι.

Αλλα δυστυχως παρατηρουμε συνεχως διαφορους λαους να σφαζονται μονο και μονο επειδη ειναι διαφορετικης εθνικοτητας. Γιατι? Τα εθνη η αφορμη. Τα συμφεροντα των ομοεθνων τους ειναι η αιτια...

Συμπερασματα? Δυστυχως η εννοια τους Εθνους χρησιμοποιειται κυριως για να υπνωτιζει τους λαους και να δημιουργει απο αντιπαθειες μεχρι σφαγες. Ειναι οπως και η πυρηνικη ενεργεια. Αν χρησιμοποιηθει σωστα λυνει το ενεργειακο προβλημα της Γης. Μεχρι τωρα εχει χρησιμοποιηθει κυριως για να λυσει το πληθυσμιακο...

Δεν ειμαι αντιθετος στην εννοια του Εθνους. Δεν με χαλαει να ανηκω σε μια πληθυσμιακη ομαδα με κοινη γλωσσα, θρησκεια και πολιτισμο. Αλλα δεν μπορω να δεχτω την πολεμικη χρηση της εννοιας του εθνους η οποια μαζι με την πολιτικη χρηση της θρησκειας ειναι δυο απο τις μεγαλυτερες ασθενειες της ανθρωποτητας. Δεν μπορω να δεχτω να παω να σκοτωσω καποιον αγνωστο γιατι αλληλοσφαχτηκαν οι προπαπουδες μας.Δεν τον ξερω δεν μου εχει κανει κακο. Οι ομοεθνεις μου(αστυνομικοι που πουλανε ναρκωτικα, γιατροι με φακελακια, παιδεραστες παππαδες και τοσοι αλλοι) με απειλουν πολυ περισσοτερο.

Ειμαι περηφανος που ειμαι Ελληνας γιατι ναι η γλωσσα μας ειναι μια επιστημη απο μονη της.Ειμαι περηφανος που ειμαι Ελληνας για τη φετα και τον μουσακα.Ειμαι περηφανος που ειμαι ελληνας για την ρεμπετικη μουσικη. Ντρεπομαι που ειμαι ελληνας για τον Μεγα Αλεξανδρο. Ντρεπομαι που ειμαι Ελληνας για τους 1000αδες εμφυλιους που εχουμε κανει. Ντρεπομαι για οσο αιμα εχει χυθει εξαιτιας για τις Μεγαλες ιδεες(οχι πως οι αλλοι λαοι ειναι καλυτεροι)

Το εθνος για μενα θα επρεπε να η αρχη της δημιουργιας μιας φιλανθρωπης και αξιοκρατικης κοινωνιας.Τα εθνη πρεπει να διαχωριζονται μονο με τον πολιτισμο τους(χωρις φυσικα να φτανουν σε ρατσιστικα επιπεδα) και οχι με τα οπλα και τις σφαγες...
Για αυτο ναι ας αγαπαμε τον πολιτισμο μας αλλα τουλαχιστον να σεβομαστε και τον πολιτισμο των αλλων λαων.

Και αντι για πολεμο ας κανουμε αυτο
Τσιπουρο vs Βοτκα 1-0. Στην υγεια μας!

"Searching my way to Perplexion"

Σαββατο 11 Απριλιου 2009
Μυλος, Θεσσαλονικη

Δεν το εχω συνειδητοποιησει ακομα.Ενα ονειρο μου γινεται πραγματικοτητα. Ειμαι στο Μυλο και ετοιμαζομαι να μπω στην αποθηκη οπου συντομα θα εμφανιστουν οι ΟΡΕΤΗ επι σκηνης! Μπαινω μεσα στην αποθηκη οπου με ευχαριστη εκπληξη διαπιστωνω οτι οι υπαλληλοι του μαγαζιου δεν εχουν καμμια σχεση με τους μπραβους του Principal. Ευγενικοτατοι και ηρεμοι. Ο χωρος σχεδον τιγκαρισμενος με ηλικιες 15-55. Δεκαδες παρεες που φωναζουν εν χορω το ονομα των Σουηδων.
Αντιλαμβανομαι οτι ειμαι απο τους ελαχιστους θεατες που πηγαν μονοι στη συναυλια. Αλλα δεν με πειραζει. Το αντιθετο. Τους Οpeth τους γνωρισα, τους καταλαβα, και τους αγαπησα οταν τους ακουγα ολομοναχος στο σπιτι. Τους αγαπησα επειδη εκεινες τις στιγμες ηταν πραγματικα η καλυτερη παρεα. Και ο Akerfeldt ο καλυτερος μου φιλος. Ετσι ειναι οι Opeth. Σου κανουν καλη παρεα και σε στηριζουν μονο οταν εισαι μονος.Και κυριως οταν νοιωθεις μονος.Διοτι μονο τοτε δεν εχεις αναγκη μονο την μουσικη τους, αλλα ολοκληρη την υποσταση τους. Ετσι για μενα αυτο το γεγονος ηταν κατι παραπανω απο μια συναυλια. Ηταν σαν να βρεθηκα με τον καλυτερο μου φιλα μετα απο χρονια που επικοινωνουσαμε μονο εξ'αποστασεως.Αλλοι φιλοι περρισευανε εκεινη τη στιγμη.Ισως και να χαλουσανε την μαγεια της συναντησης...
Περιμενα γυρω στη μιαμιση ωρα στη δευτερη σειρα τερμα μπροστα.Μονο με βια δυστυχως μπορουσα να παω στην πρωτη κατι που φυσικα δεν ηθελα.Και στις 9.30 μ.μ. σβηνουν τα φωτα. Ουρλιαχτα που ματαια προσπαθουν να φτασουν την φωνη του Akerfeldt ακουγονται.

HEIR APPARENT: Απο τον τελευταιο τους δισκο Watershed. Συναυλιακο κομματι οτι πρεπει για να μας φτιαξει τη διαθεση.Η καλη μερα απο το πρωι φαινεται
GHOST OF PERDITION: Οι αναμνησεις ειναι φαντασματα του μυαλου μας και της καρδιας μας.Αλλες φορες μας τρομαζουν και μας πικραινουν, αλλες μας γλυφουν τις πληγες.Ενα μικρο δειγμα απο το μνημειο της παγκοσμιας μουσικης "Ghost Reveries" του 2005.
GODHEAD'S LAMENT: Αξιζει να πας μεχρι την ακρη του κοσμου για να βρεις την λυτρωση σου?Αν η λυτρωση αυτη ειναι μια χαμενη αγαπη ναι.Δεν περιμενα να το παιξουν αυτο το κομματι διοτι ειναι παλιο και απο τα λιγοτερο γνωστα τους.Επισης ειναι και απο τα αγαπημενα μου.Still life 1999. Ενας δισκος που αλλαξε τη ζωη του Akerfeldt και αποδεικνυει οτι η αγαπη ειναι το τελειο αλλοθι για οτιδηποτε. Ακομα και για ενα μακελειο.
Ο Akerfeldt εχει κεφια και μας διειγηται μια παλια ιστορια του ."Ειχα ερθει θεσσαλονικη με την κοπελα μου και ηταν πανεμορφα.Ειναι πολυ ερωτικη πολη.(παυση)Αλλα με παρατησε η καριολα." Γελια απο ολο το κοινο.Ο αυτοσαρκασμος ειναι σπουδαιο προσον...
THE LEPPER AFFINITY: Τραγουδαρα.Απλα αυτο.Απο το Βlackwater Park.Τα λογια για αυτον τον δισκο ειναι περιττα.Τα ουρλιαχτα στην εισαγωγη του δισκου λιγα για να δειξουν την καλλιτεχνικη του αξια
CREDENCE: Παλιο κομματι.Αληθινη εκπληξη.Απο ολες τις μπαλαντες διαλεξαν αυτο.Για μενα απο τις πιο χαλαρες στιγμες της βραδιας
HESSIAN PEEL:Απο τον τελευταιο δισκο.Εκπλητικο(α) αντιφατικο κομματι.Η θλιψη και η οργη ειναι πιο κοντα απο οτι η αγαπη και το μισος.
Ολοι φωναζουν "BLEAK".Το πιο δημοφιλες τραγουδι τους. Παζουν την εισαγωγη, μας ταξιδευουν σε ενα αραβικο παραμυθι και ξαφνικα σταματανε. Απλα μας καναν το χατηρι για 1,5 λεπτο...
CLOSURE: Περιμενεις να ακουσεις μια πανεμορφη μπαλαντα. Και ακους το ιδιο τραγουδι ηλεκτρισμενο. Δεν ξερω για τους αλλους αλλα εγω χαθηκα στο διαστημα εκεινη την ωρα.Δυστυχως το μοναδικο απο τον αγαπημενο δισκο της καρδιας μου των Οpeth το Damnation του 2003
ΤΗΕ NIGHT AND THE SIlENT WATER: Η δευτερη πιο χλιαρη στιγμη της βραδυας. Εκπληξη και αυτο. Πιστευω οτι εχουν βγαλει πολυ ομορφοτερες μπαλαντες...
Εισαγωγη απο το Μaster's Apprentice.Τα ιδια με το Bleak. Οκ αλλο αστειο δεν σηκωνουμε..
ΤΗΕ LOTUS EATER: Και αυτο απο τον τελευταιο δισκο.Το καλυτερο τραγουδι του. Οταν εισαι θλιμμενος χαιρεσαι πολυ ευκολα. Υπερβολικα ισως ευκολα..
DELIVERANCE: απο τον ομωνυμο δισκο του 2002. Αληθινο οργιο.Ουτως ή αλλως το τραγουδι μιλα για το σοδομισμο. Ωραιο κλεισιμο για τη συναυλια. Αλλα οχι για τη βραδυα...

Φευγοντας απο τον Μυλο νοιωθω οτι κατι λειπει. Κατι ακομα μενει. Και βλεπω διαφημιστικα που λενε οτι θα ακολουθησει παρτυ σε γνωστο ροκ μαγαζι της πολης.

Κυριακη 12 Απριλιου 00.20

Φτανω στο μαγαζι. Με μια μπυρα και πολλα τσιγαρα περιμενω. Μια ωρα περιπου μετα φτανουν οι ΟΡΕΤΗ στο μαγαζι.Παω στην τραπεζι τους.Πιανω κουβεντα στον Ακερφελντ.Μια πολυ ομορφη φιλικη συζυτηση ξεκινα μαζι του.Τσουγκριζουμε τις μπυρες μας και τους αποχαιρετω λεγοντας τους να γραφουν πιο ευκολα τραγουδια γιατι καθε φορα που παω να παιξω το Bleak μου ερχεται να κοψω τα χερια μου απο τους αγκωνες...

Υ.Γ. Συγνωμη για την απουσια μου απο τα μπλογκ σας αλλα ειχα ξεμεινει απο Ιντερνετ εδω και 2-3 βδομαδες...

Slipknot-Snuff

Bury all your secrets in my skin
Come away with innocence
And leave me with my sins
The air around me still feels like a cage
And love is just a camouflage
For what resembles rage again

So if you love me let me go
And run away before I know
My heart is just too dark to care
I cant destroy what isn't there
Deliver me into my fate
If I'm alone I cannot hate
I don't deserve to have you
My smile was taken long ago
If I can change I hope I never know

I still press your letters to my lips
And cherish them in parts of me that savor every kiss
I couldn't face a life without your light
But all of that was ripped apart...
When you refused to fight

So save your breath I will not hear
I think I made it very clear
You couldn't hate enough to love
Is that supposed to be enough?
I only wish you weren't my friend
Then I could hurt you in the end
I never claimed to be a Saint
My own was banished long ago
It took the death of hope to let you go

So break yourself against my stones
And spit your pity in my soul
You never needed any help
You sold me out to save yourself
And I wont listen to your shame
You ran away you're all the same
Angels lie to keep control
My love was punished long ago
If you still care, don't ever let me know

If you still care, don't ever let me know...


Βασικα πιστευω οτι προκειται για ενα εκπληκτικο τραγουδι απο που και αν το πιασεις.Ερμηνεια, Στιχοι, Μουσικη...Αλλα θα μεινω στο στιχο "you couldn't hate enough, to love".Φανταζομαι εννοει οτι η αγαπη και το μισος ειναι δυο εντονα αισθηματα, και οτι αν αγαπας πολυ ταυτοχρονα μπορει και να μισεις πολυ(οχι απαραιτητα το ιδιο ατομο)...Δεν ξερω αλλα μαλλον δεν συμφωνω απολυτα με αυτο.Δηλαδη δεν πιστευω οτι οσο εχω αγαπησει καποια ατομα τοσο εχω μισησει αλλα.Ισως να κανω και λαθος...

http://www.youtube.com/watch?v=3dTo48hSLsw
Προτεινω τον καθενα να το ακουσει διοτι πιστευω οτι μπορει να τον συγκινησει ανεξαρτητα απο το τι ειδος μουσικης ακουει

4 τα ξημερωματα...

Σε ενα μικρο κλαμπακι κοντα στο Λευκο Πυργο

Στην τουαλετα.Αυτος πλενει τα χερια του.Εκεινη φτιαχνει τα μαλλια της με πολυ προσοχη και επιμονη.Πανεμορφη.Αγνωστοι μεταξυ τους.Τα ματια τους συναντιουνται στον καθρεφτη.

Αυτος:"Προεξεχει μια τριχα..."
Εκεινη χαμογελώντας:"Ε και τι να κανω?"
Αυτος:"Τιποτα...Δεν χρειαζεται"

Μια ωρα αργοτερα.Ο καθενας απο τους δυο καθεται με την παρεα του.Βλεμματα αναμεσα τους πανε και ερχονται.Αυτος και οι φιλοι του φευγουν.Την πλησιαζει.Την ακουμπαει απαλα στον ωμο.Τον κοιταει εχοντας στα ματια μια απορια ισως και αμηχανια.Της χαϊδευει τα μαλλια αργα...

Αυτος:"Τωρα ειναι τελεια..."
Εκεινη τον κοιταει αμιλητη
Αυτος:"Για την τριχα που προεξειχε λεω..."(αρκετα αμηχανα)
Εκεινη χαμογελαει."Ευχαριστω".Και του ανταποδιδει καπως αμηχανα το χαδι στον ωμο με ενα απαλο χαδι στο μπρατσο...
Αυτος:"Η ατελεια κανει την γοητεια.Ακομα και μια τριχα που προεξεχει.καληνυχτα..."
Εκεινη χαμογελωντας αμηχανα "Καληνυχτα..."

Εφυγε χωρις να σκεφτεται οτι δεν εκανε ο ιδιος καποια κινηση παραπανω.Απλα ενοιωθε ομορφα καθως θυμοταν το χαμογελο της και το χαδι της...

Μα εγω τα βρισκω φυσιολογικα...

Μια και με προσκαλεσε η Aman-ουλα αποφασισω να ανταποκριθω.Ιδου 10 σοβαροι λογοι για να με σιχαθειτε να με αντιπαθησετε και να με θαψετε.Εχουμε και λεμε:

1)Βαζω τα χρηματα παντα στην αριστερη τσεπη.Δεν εχει να κανει ουτε με τις πολιτικες ουτε θρησκευτικες μου πεποιθησεις...

2)Κανω μπανιο και λουζομαι μετα απο κανενα 20λεπτο.Το κληρονομισα απο την μανα μου

3)Στο σπιτι μου ολα ειναι ακαταστατα εκτος απο το ψυγειο, τον εξοπλισμο της κιθαρας(ενισχυτες κ.τ.λ.),τα μπουκαλια και τα cds.Ετσι δειχνω τι εκτιμαω πραγματικα στη ζωη.Φαγητο, Ποτα και Μουσικη :-)

4)Παρ'οτι μου αρεσει πολυ η λεγομενη "απαλη" και "ευδιαθετη" μουσικη το πρωι παντα ξυπναω με μπαντες του στυλ Slipknot, Hatebreed, Death, Septic Flesh, Himsa, Lamb of God και αλλα παρομοια "ευγενικα ακουσματα". Μαλλον το κανω για να αντιμετωπισω τη μερα οσο μαλακισμενη και σπαστικια και αν εξελιχθει.

5)Ειμαι σκραπας στις μαθηματικες θεωριες και στα μαθηματικα προβληματα αλλλα ειμαι ασσος στις μαθηματικες πραξεις.Στο λυκειο ημουν κατι σαν το "κομπιουτερακι" της ταξης οταν ειχαμε διαγωνισμα

6)Φοβαμαι οτιδηποτε υπερφυσικο

7)Παρ'οτι οπως εχετε μαλλον καταλαβει ακουω κυριως μεταλ το στυλ μου δεν θα το ελεγες μεταλ με τιποτα.Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι μπορειτε να με περνατε για οπαδο του σκυλαδικου!Η κοπελα στην 5μερη που μου το'πε ακομα αγνοειται απο τους δικους της...

8)Παρ'οτι σπουδαζω ηλεκτρολογια εχω να αλλαξω μια χαλασμενη λαμπα δυο βδομαδες...

9)Παρ'οτι ειμαι ανθρωπος που υπολογιζει καθε κινηση πριν την κανει τελικα για να την κανω αυτην πρεπει να ακουστει μια φωνη μεσα μου που να λεει "δεν γαμεται οτι ειναι να γινει ας γινει" ...

10)Μου αρεσουν ταινιες του στυλ "μαθηματα αμερικανικης ιστοριας" αλλα λατρευω και τις ταινιες του Βεγγου.ΠΡΑΚΤΩΡ ΘΟΥ-ΒΟΥ 000 ολα τα λεφτα!!!!!

Και ετσι μετα απο αυτον τον καταλογο ο οποιος ανετα θα αλλαζε ανετα σε 10 λεπτα προσκαλω την αγαπημενη Νεράιδα της βροχης και τον φιλο Wolfheart.Αν και ο 2ος σιγα μην δεχτει...